ручны́, -а́я, -о́е.
1. гл. рука.
2. Прызначаны, прыстасаваны для рук.
Р. гадзіннік (наручны). Р. багаж (які можна везці пры сабе).
3. Які робіцца рукамі; які прыводзіцца ў дзеянне рукамі.
Ручная вышыўка.
Ручная граната (для кідання рукой). Р. набор (друкарскі).
4. Пра работу, падлікі: не аўтаматычны (спец.).
Ручныя вылічэнні.
5. Пра звера, птушку: прыручаны, які прывык да чалавека.
Ручная вавёрка.
Р. арол.
○
Ручны продаж —
1) гандаль з рук;
2) у аптэцы: продаж без рэцэптаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
астэры́ск
(гр. asteriskos = зорачка)
друкарскі наборны знак у выглядзе зорачкі, які выкарыстоўваюць для абазначэння спасылак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ва́лік, ‑а, м.
1. Памянш. да вал (у 4 знач.). Тут размяшчаўся цэлы друкарскі камбінат, які выпускаў сотні тысяч экземпляраў газет, часопісаў, кніг, брашур, і яны суцэльным патокам плылі з-пад валікаў ратацый. Хадкевіч.
2. Прадаўгаватая цыліндрычнай формы падушка канапы, тахты і пад.
3. Адна з частак жаночай прычоскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
анты́ква
(лац. antiquus = старадаўні)
друкарскі лацінскі шрыфт з закругленымі формамі, у адрозненне ад вуглаватага гатычнага шрыфту.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
курсі́ў
[фр. cursive, ад с.-лац. cursiva (littera) = скорапіс]
друкарскі шрыфт з нахілам, падобны на рукапісны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
бадо́ні
[іт. G. Bodoni = прозвішча іт. друкара (1740—1813)]
друкарскі шрыфт, які вызначаецца мастацкасцю і выразнасцю малюнка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гекто́граф
(ад гекта- + -граф)
спрошчаны друкарскі апарат для атрымання копій з надрукаванага або напісанага тэксту і ілюстрацый.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
нанпарэ́ль
(фр. nonpareille)
дробны друкарскі шрыфт (драбнейшы за петыт), кегель якога роўны шасці пунктам (каля 2,25 мм).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сыгне́т
(с.-лац. signetum)
1) пярсцёнак з пячаткай;
2) друкарскі або выдавецкі знак на тытульным лісце кнігі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
медыева́ль
(фр. médiéval = сярэдневяковы, ад лац. medium aerum = сярэдні век)
друкарскі шрыфт, блізкі па малюнку да лацінскіх шрыфтоў эпохі Адраджэння.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)