нагле́дзецца, -джуся, -дзішся, -дзіцца і наглядзе́цца, -джу́ся, -дзі́шся, -дзі́цца; -дзі́мся, -ледзіце́ся, -дзя́цца; зак.

1. Уволю паглядзець.

Дзяўчына не магла н. ў люстэрка.

Н. адзін на аднаго.

2. Паглядзець, убачыць многа чаго-н.; убачыць не адзін раз што-н.

Н. за доўгае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

доўгацярпе́нне, ‑я, н.

Уст. Трывалае, доўгае цярпенне. Ціт узяў .. кусочак дрэва, паглядзеў на яго і, трасучы галавою, прамовіў: — Госпадзі многаміласцівы! Дакуль тваё доўгацярпенне!.. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сута́на, ‑ы, ж.

Верхняе (звычайна доўгае і цёмнага колеру) адзенне каталіцкага духавенства, якое носяць па-за службай. Апрануты .. [уніят] быў у доўгую чорную ксяндзоўскую сутану. Машара.

[Фр. soutane.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

davenport

[ˈdævənpɔrt]

n.

1) від до́ўгае кана́пы

2) esp. Brit. пісьмо́вы стол з шуфля́дамі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лаза́, -ы́, мн. ло́зы, лоз і лозаў, ж.

1. Кусты некаторых парод вярбы, вінаграду.

Вінаградная л.

2. Доўгае гнуткае галлё вярбовых кустоў, вінаграду; матэрыял з лазовай драўніны ці кары.

Плесці кошыкі з лазы.

◊

Даць лазы (разм.) — адсцябаць розгамі.

|| прым. лазо́вы, -ая, -ае.

Лазовая кара.

Л. кошык.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

са́рыса

(гр. sarisa)

доўгае кап’ё, якое было на ўзбраенні цяжкай пяхоты ў Стараж. Македоніі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

чэрке́ска, ‑і, ДМ ‑кесцы; Р мн. ‑кесак; ж.

У чэркесаў і іншых каўказскіх горцаў — верхняе вузкае і доўгае мужчынскае адзенне, зацягнутае ў таліі, з газырамі на грудзях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

plume

[plu:m]

n.

1) до́ўгае пяро́ (птушы́нае)

2) аздо́ба зь пе́р’я на капелюшы́, плюма́ж -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Інге́рка ’доўгае паліто ў мяшчанак’ (Бяльк.). Запазычанне з польск. węgierka. Гл. ангерка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ДЗІ́ДА,

старажытная колючая зброя; род лёгкага кап’я або пікі з металічным наканечнікам, насаджаным на доўгае цаўё. Падобную паляўнічую прыладу наз. таксама дзідка, рагаціна.

т. 6, с. 112

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)