ідэа́л

(фр. idéal, ад гр. idea = паняцце)

1) вышэйшая мэта дзейнасці грамадства, асобы, мяжа імкненняў, жаданняў;

2) дасканалы, найлепшы ўзор (напр. і. чалавека).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ideal

[aɪˈdi:əl]

1.

n.

ідэа́л -у m.

2.

adj.

1) ідэа́льны, даскана́лы

2) уя́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

finished

[ˈfɪnɪʃt]

adj.

1) ско́нчаны, ко́нчаны

2) зако́нчаны, гато́вы

3) даскана́лы, беззага́нны

4) адпалі́раваны, гла́дкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vóllständig

1.

a по́ўны, канчатко́вы, даскана́лы

die ~e Ábrüstung — по́ўнае раззбрае́нне

2.

adv ца́лкам, зусі́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адто́чаны

1. geschärft, geschlíffen; gespítzt (аловак і г. д.);

2. (дасканалы па форме) geschlíffen, geféilt; wóhlgeformt;

сло́вы ў яго адто́чаны séine Wórte sind tréffend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

consummate

[ˈkɑ:nsəmeɪt]

1.

v.t.

1) дако́нчыць, ско́нчыць

2) дакана́ць, зьдзе́йсьніць; ажыцьцяві́ць

consummate the marriage — дакана́ць жані́мства (палавы́м а́ктам)

3) Obsol. удаскана́льваць

2.

v.i.

зьдзяйсьня́цца, удаскана́львацца

3. [ˈkɑ:nsəmət]

adj.

зако́нчаны, даскана́лы

consummate skill — даскана́лае майстэ́рства

a consummate artist — даскана́лы маста́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ас

(фр. as = майстар сваёй справы)

1) лётчык, які валодае лётным і баявым майстэрствам;

2) перан. дасканалы майстар сваёй справы (напр. хакейны ас).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ідэа́л

(фр. idéal, ад гр. idea = паняцце)

1) вышэйшая мэта дзейнасці грамадства, асобы, мяжа імкненняў, жаданняў;

2) дасканалы ўзор чаго-н. (напр. і. дабраты).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

super

[ˈsu:pər]

1.

n. informal

статы́ст -а m., статы́стка f. (у тэа́тры)

2.

adj., Figur.

даскана́лы; надзвыча́йны, цудо́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ідэа́льны, ‑ая, ‑ае.

1. У філасофіі — які існуе толькі ў свядомасці, у ідэях, ва ўяўленні.

2. Які адпавядае ідэалу; узвышаны, незямны. [Праекты] былі залішне прыгожыя і ідэальныя і зусім не лічыліся з магчымасцямі часу і людзей. Карпаў.

3. Разм. Вельмі добры, дасканалы, узорны. Ідэальная машына. Ідэальная сям’я. Ідэальныя ўмовы. Ідэальная чысціня. □ — У яго вачах — вы ідэальны чалавек... Ён хваліць вас заўсёды. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)