гіпафа́рынкс

(ад гіпа- + гр. pharynks = глотка)

1) выпучванне склератызаванай сценкі ротавай поласці насякомых;

2) ніжні аддзел глоткі ў пазваночных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіпафу́нкцыя

(ад гіпа- + функцыя)

недастатковая дзейнасць якога-н. органа, тканкі, сістэмы, што прыводзіць да парушэння жыццядзейнасці арганізма (проціл. гіперфункцыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіпура́ліі

(ад гіпа- + гр. ura = хвост)

расшыраныя асцістыя адросткі апошніх хваставых пазванкоў касцістых рыб, якія падтрымліваюць прамяні хваставога плаўніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіпакіне́з

(ад гіпа- + -кінез)

зніжэнне адвольных рухаў па сіле і аб’ёму ў выніку захворвання мышцаў або нервовай сістэмы (параўн. гіперкінез).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіпалімніён

(ад гіпа- + гр. limnion = азярцо)

тоўшча вады ў глыбокіх вадаёмах, у межах якой тэмпература мала змяняецца на працягу года.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіпадэрмато́з

(ад гіпа- + дэрматоз)

хвароба буйной рагатай жывёлы, выкліканая лічынкамі падскурных аваднёў, якая суправаджаецца запаленчымі працэсамі ў паражоных тканках і органах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіпасмі́я

(ад гіпа- + гр. osme = пах, нюх)

зніжэнне нюху ў выніку парушэння насавога дыхання, запаленні слізістых абалонак поласці носа і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіпаспады́я

(ад гіпа- + гр. spao = адрываю)

прыроджанае недаразвіццё мочавыдзяляльнага канала, пры якім яго вонкавая адтуліна адкрываецца на ніжняй паверхні палавога члена.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіпатыязі́д

(ад гіпа- + гр. theion = сера + лац. acidus = востры, едкі)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца пры цырозах печані, нефрозах, нефрытах, гіпертанічнай хваробе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіпатэ́нзія

(ад гіпа- + лац. tensio = напружанне)

тое, што і гіпатанія, але часцей ужываецца для абазначэння паніжэння артэрыяльнага крывянога ціску (параўн. гіпертэнзія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)