Verbum

імпера́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вышэйшы тытул манарха, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| ж. імператры́ца, -ы, мн. -ы, -ры́ц.

|| прым. імпера́тарскі, -ая, -ае.

ка́мер-ю́нкер, -а, мн. -ы, -аў, м.

У некаторых манархічных дзяржавах: малодшы прыдворны чын, а таксама асоба, якая мае гэты чын.

|| прым. ка́мер-ю́нкерскі, -ая, -ае.

карне́т¹, -а, М -не́це, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

У царскай арміі: афіцэрскі чын у кавалерыі, роўны падпаручніку пяхоты, а таксама афіцэр, які меў гэты чын.

падзіша́х, -а, мн. -і, -аў, м.

Тытул манарха ў некаторых краінах Блізкага і Сярэдняга Усходу, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| прым. падзіша́хскі, -ая, -ае.

прынц, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тытул члена каралеўскага дома (у Заходняй Еўропе), а таксама асоба, якая носіць гэты тытул.

|| ж. прынцэ́са, -ы, мн. -ы, -цэ́с.

рэктара́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Адміністрацыйны орган, які ўзначальваецца рэктарам.

Пасяджэнне рэктарата.

2. Памяшканне, дзе знаходзіцца гэты орган.

|| прым. рэктара́тны, -ая, -ае.

танцо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто танцуе, умее танцаваць.

Хлопец гэты і т., і спявак.

|| ж. танцо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

дзіва́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чалавек з незвычайнымі схільнасцямі, звычкамі, поглядамі; арыгінал.

Вунь чаго натварыў гэты д.

|| ж. дзіва́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

сэр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пачцівы зварот да мужчыны ў Вялікабрытаніі і ЗША.

2. Адзін з дваранскіх тытулаў, а таксама асоба, якая носіць гэты тытул.