прагада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Памыліцца ў разліках, меркаваннях; аказацца ў нявыгадным становішчы; пралічыцца. [Мазавецкі:] — Вы, пане Сурвіла, не думайце, што мы прагадаем, калі збяром на гэтую куплю вялікі гурт. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Trupp

m -s, -s гру́па, гурт; вайск. звяно́, аддзе́л, атра́д, кама́нда

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

cluster [ˈklʌstə] n.

1. гро́нка, кісць, пучо́к

2. гру́па; гурт; ку́па

3. comput. кла́стар

4. : ling. a consonant cluster збег зы́чных

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Верані́ца ’чарада’ (Касп.). Параўн. рус. верени́ца ’чарада, натоўп, гурт, рад’. Меркаванні аб этымалогіі гл. Фасмер, 1, 296.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тубу́нгурт’, тубуно́м ‘гуртам’ (Бяльк.). Да табу́н (гл.) з «гармоніяй» галосных на тэрыторыі дысімілятыўнага акання (Нарысы па бел. дыял., 43).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вата́га, ‑і, ДМ ‑тазе, ж.

Разм. Тое, што і гурт (у 1, 3 знач.). Па вуліцы, гучна перамаўляючыся, прайшла ватага партызан. Навуменка. Цёплымі днямі.. [хлапчукі] ватагай накіроўваліся на могілкі і гулялі ў вайну. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гурба́, гурма́ разм.

1. (група, гурт) Grppe f -, -n; Hufen m -s, -; Schar f -, -en;

ісці́ гурбо́й in Schren gehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

herd

[hɜ:rd]

1.

n.

1) ста́так -ку m., гуртm.; чарада́ f. (каро́ваў), табу́н -а́ m.о́ней)

2) гурт, нато́ўп -у m. (людзе́й)

2.

v.i.

трыма́цца ра́зам, ве́сьці сябро́ўства

3.

v.t.

па́сьвіць (каро́ваў, аве́чак)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hurma

ж. кніжн.

1. гурт, тлум, натоўп; гурма; ціжба;

2. мноства; куча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Тру́па ‘калектыў артыстаў тэатра, цырка’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Запазычана з рускай мовы, у якой слова труппа паходзіць з ням. Truppe ‘трупа’, ‘атрад’, ‘войска’, апошняе запазычана з франц. troupe ‘натоўп, банда’, якое з позналац. trouppusгурт’ і ст.-франк. þrop ‘група’, што ўзнікла ў выніку метатэзы з þorp ‘натоўп, гурт’, ‘сяло’, параўн. ст.-англ. þorp, þrop, англ. thorp ‘вёска’, ням. Dorf ‘тс’ (Фасмер, 4, 109; Чарных, 2, 267; Даза, 729; Васэрцыер, 237; ЕСУМ, 5, 657).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)