Карэ́лы ’накрыты слоем засохлай гразі’, каравы ’брудны’, да карэць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́бавіць, -баўлю, -бавіш, -бавіць; -баўлены; зак. (разм.).

1. каго-што. Выцягнуць, дастаць тое, што засела, загрузла.

В. воз з гразі.

В. з бяды (перан.).

2. каго. Пераканаць, прымусіць выйсці, выехаць адкуль-н.

В. дзяцей з хаты на вуліцу.

|| незак. выбаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

плю́хаць разм (hín)plúmpsen vi (s); wáten vi (s) (па вадзе, па гразі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

хлюпаце́ць, хлю́паць разм

1. (пра ваду) glúcksen vi;

2. (па гразі) pátschen vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Карэ́ць ’чарсцвець, станавіцца закарузлым ад гразі, цвярдзець’. Да кара́ (гл.) (= пакрывацца карой).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Куламе́скі ’піражкі з пяску і гразі, што робяць дзеці’ (Бяльк.). Гл. куламесіцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

расхля́біца, ‑ы, ж.

Абл. Асенняя або веснавая бездараж. У расхлябіцу, па непралазнай асенняй гразі, шафёр болей аднаго рэйса не робіць. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлю́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Плюхацца ў гразі, вадзе. Свінні, парасяты, п[а]дсвінкі хлюпаліся ў лужынах, поркалі лычамі гразкі дзядзінец. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валюха́ста ’валюхаючыся’ (КТС): «павярнуўся і валюхаста зашлёпаў па гразі» (В. Быкаў). Да валюхасты < валюх.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Зашля́паць ’наслядзіць’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. шляпаць, шлёпаць. Рус. зашаляпать ’пачаць ісці па гразі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)