муфло́н, ‑а, м.

Дзікі горны баран сямейства пустарогіх, які звычайна сустракаецца на астравах Міжземнага мора.

[Фр. moufflon ад іт. muffolo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ландша́фт, -у, М -фце, мн. -ы, -аў, м.

1. Агульны выгляд мясцовасці; пейзаж.

Раўнінны л.

2. Сукупнасць тыповых прыкмет якой-н. мясцовасці.

Горны л.

|| прым. ландша́фтны, -ая, -ае.

Ландшафтныя зоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

туры́зм, -у, м.

Падарожжа па сваёй краіне або ў іншыя краіны, калі адпачынак спалучаецца з элементамі спорту ці пазнавальнымі задачамі.

Горны т.

Міжнародны т.

|| прым. турысты́чны, -ая, -ае.

Турыстычны маршрут.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

mountain chain

го́рны ланцу́г

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

górniczy

горны; горнапрамысловы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гарня́к, ‑а, м.

1. Тое, што і горнарабочы.

2. Горны інжынер або студэнт горнай навучальнай установы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казяро́г, ‑а, м.

1. Дзікі горны казёл з вялікімі рагамі.

2. Адно з 12 сузор’яў задыяка.

[Пераклад з лац. capricornus — літаральна «рог казы».]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

релье́ф в разн. знач. рэлье́ф, -фу м.;

го́рный релье́ф го́рны рэлье́ф;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Hóchgebirge

n -s, - высо́кі го́рны хрыбе́т, го́рны масі́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

горна...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «горны ​1», напрыклад: горнастралковы, горнапрамысловы, горнатэхнічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)