фа́цыя, ‑і, ж.

Спец. Асадкавы пласт горнай пароды, які мае аднолькавы склад, фізіка-хімічныя ўласцівасці і аднолькавую выкапнёвую фауну і флору.

[Ад лац. facies — выгляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ка́рстэнс,

адна з назваў горнай вяршыні Джая.

т. 8, с. 101

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прытэра́сны, ‑ая, ‑ае.

Размешчаны каля горнай тэрасы. У поймах рэк, у іх прытэраснай забалочанай частцы, растуць натуральныя лясы з чорнай алешыны. Гавеман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драбле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. драбіць і стан паводле дзеясл. драбіцца (у 1 знач.). Драбленне горнай пароды. Драбленне сялянскіх гаспадарак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разрэз (у горнай справе) 9/75, гл. Кар’ер

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Лава (у горнай справе) 3/570; 6/235

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Канцэнтрат (у горнай справе і металургіі) 5/401

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

падры́ў, -ры́ву м., прям., перен. подры́в;

п. го́рнай паро́ды — подры́в го́рной поро́ды;

п. аўтарытэ́ту — подры́в авторите́та;

п. га́ндлю — подры́в торго́вли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флец

(ням. Flöz)

гарызантальны пласт карыснай горнай пароды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каве́рна, ‑ы, ж.

1. Поласць, якая ўтвараецца ў органах цела ў выніку разбурэння арганічнай тканкі хваробай. Каверны ў лёгкіх.

2. Пустата, поласць у горнай народзе.

[Лац. caverna.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)