астро́г, -а, М -ро́зе, мн. -і, -аў, м.

1. Горад, абнесены частаколам (гіст.).

2. Тое, што і турма (уст).

|| прым. астро́жны, -ая, -ае (да 2 знач.).

А. рэжым.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Праполіс ’пчаліны клей, вуза’ (ТСБМ), прапа́ліс, праполіс, про́пуліс ’тс’ (Сл. ПЗБ). З рус. пропо́лис, якое з грэч. πρόπολις < πρό‑ ’перад’ і πολις ’горад’ (СИС, 413). Назва узнікла, відаць, таму, што праполіс служыць для замазвання шчылін у вуллі і для іншых мэт і тым самым, як быццам, абараняе пчаліны ’горад”.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зату́паць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. Пачаць тупаць.

З. нагамі.

2. Захадзіць.

Хутка затупаў па хаце.

3. Зайсці, дабрацца куды-н. (разм.).

За дзень не спяшаючыся затупаеш у горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

garrison

[ˈgærɪsən]

1.

n.

гарнізо́н -у m.

2.

v.t.

1) ста́віць во́йска ў го́рад для абаро́ны

2) уво́дзіць во́йска ў го́рад, займа́ць го́рад пад гарнізо́н

3) разьмяшча́ць, раскватаро́ўваць (жаўне́раў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

біпалі́ды

(ад бі- + гр. polis, -idos = горад-дзяржава)

тое, што і біпатрыды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

накірава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся; зак.

Пайсці, паехаць куды-н., да каго-, чаго-н., рушыць у якім-н. кірунку.

Н. ў горад.

Н. ў лес.

|| незак. накіро́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абступі́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -ту́піць; зак., каго-што.

Акружыць; ахапіць з усіх бакоў.

Дзеці абступілі казачніка.

Лазняк абступіў возера.

Горад абступілі высокія горы.

|| незак. абступа́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Мясці́на, месці́на, ме́сціна, ме́сцінка ’пэўная частка якой-небудзь тэрыторыі; асобнае месца’, ’мясцовасць’, ’край, раён, акруга’ (ТСБМ, Яруш., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), укр. чаркаск. місти́на ’месца’, рус. мести́на, ме́стина: смал., пск. ’месца’, уладз., арл. ’мясцовасць’; польск. mieścina ’мізэрны горад’, ’непрыгожая, бедная мясціна’, серб.-харв. mjestina ’вялізны горад’ (у Стуліча). Прасл. městina < město > ме́ста (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hometown

[ˈhoʊmtaʊn]

n.

ро́днае ме́ста, ро́дны го́рад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Brest

[brest]

г. Брэст (го́рад у Брэта́ні)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)