Дылеўшчына (радовішча гліны, Ваўкавыскі р-н) 12/18

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

адбе́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які мае адносіны да адбелкі. Адбельная вытворчасць. // Які служыць, прызначаны для адбелкі. Адбельныя гліны.

2. Падвергнуты адбелцы. Адбельная пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абпа́лены

1. ángebrannt; vom Féuer beschädigt; verkóhlt;

2. gebránnt (пра вырабы з гліны); kalziníert (метал)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

магу́тны, -ая, -ае.

1. Вельмі вялікі, значны (па сіле, велічыні).

М. ўдар.

М. ўраган.

2. Які мае вялікую магутнасць (у 2 знач.).

М. рухавік.

3. Тоўсты, масіўны (пласт, слой).

М. пласт гліны.

4. 3 вялікімі вытворчымі і матэрыяльнымі магчымасцямі.

Магутная краіна.

|| наз. магу́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

earthenware

[ˈɜ:rӨənwer]

1.

n.

1) гліня́ны по́суд

2) абпа́леная глі́на

2.

adj.

гліня́ны, з абпа́ленае глі́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сло́ік м. Glas n -es, Gläser, Konsérvenglas [-vən-] n, Éinmachglas n (шкляны); Tónbüchse f -, -n (з гліны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абпалі́ць, -палю́, -па́ліш, -па́ліць; -па́лены; зак., што.

1. Прымусіць абгарэць, абвугліцца з усіх бакоў.

Маланка абпаліла ствол елкі.

2. Апрацаваць выраб з гліны і пад. агнём.

А. гаршкі.

|| незак. абпа́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абпа́льванне, -я, н. і абпа́л, -у, м. (да 2 знач.; спец.).

Абпал цэглы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кера́міка

[гр. keramike (techne) = ганчарнае майстэрства]

1) вырабы з абпаленай гліны (напр. мастацкая к.);

2) ганчарная вытворчасць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

намя́ць, -мну́, -мне́ш, -мне́; -мнём, -мняце́, -мну́ць; -мні́; зак., чаго.

1. Размінаючы, прыгатаваць пэўную колькасць чаго-н.

Н. гліны.

2. Прымяць, змяць што-н.

Н. саломы.

3. Тое, што і нацерці (у 5 знач.; разм.).

Н. лёну.

◊

Намяць бакі каму (разм.) — пабіць каго-н.

|| незак. наміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сама́н

(цюрк. saman)

цэгла-сырэц з сумесі гліны і сечанай саломы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)