scar​1 [skɑ:] n.

1. шрам, рубе́ц; глыбо́кая дра́піна (на дрэвах, камянях і да т.п.)

2. глыбо́кі след, ра́на;

a scar upon one’s good name пля́ма на рэпута́цыі;

Her years in prison left a scar. Яе гады ў турме пакінулі глыбокі след.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

niezgłębiony

1. бяздонны; глыбокі;

2. неспазнаны, нявывучаны, недаследаваны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wklęsły

увагнуты, угнуты;

druk wklęsły палігр. глыбокі друк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

скрыша́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае вялікую сілу, знішчальны. Скрышальны ўдар. Скрышальны агонь.

2. Моцны, глыбокі (пра пачуцці, перажыванні чалавека). Скрышальная нянавісць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рубе́ц¹, -бца́, мн. -бцы́, -бцо́ў, м.

1. Глыбокі след на целе пасля зажыўшай раны.

2. Паглыблены след, засечка на чым-н.

3. Патоўшчанае шво на тканіне, скуры.

|| памянш. ру́бчык, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым-.

рубцо́вы, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Methúsalem

m - i -s, -s перан. мафусаі́л, глыбо́кі ста́рац

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

profound

[prəˈfaʊnd]

1.

adj.

1) глыбо́кі

a profound sigh (sleep) — глыбо́кі ўзды́х (сон).

2) ве́льмі вялі́кі

profound despair — вялі́кая ро́спач

profound sympathy — найглыбе́йшыя спачува́ньні

3) глыбо́кі, му́дры

a profound thinker — глыбо́кі мысьля́р

4) ні́зкі

a profound bow — шчы́ры пакло́н

2.

n., Poetic

1) глыб f.; мо́ра n.; акія́н -у m.

2) бязьме́рная бе́здань, прадо́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

кінакла́сіка, ‑і, ДМ ‑сіцы, ж.

Выдатныя творы кінамастацтва, якія аказваюць глыбокі ўплыў на яго развіццё і на доўгі час захоўваюць сваё мастацкае значэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падшэ́рхлы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які падшэрх, падсох. Чорная, з адкідным верхам машына ішла па самай сярэдзіне вуліцы, пакідаючы на падшэрхлай гразі глыбокі след. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́льтаўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да культу (у 2 знач.). Чорнаму ўласцівы глыбокі гістарызм мыслення. Ён вельмі стойка супраціўляўся культаўскім тэндэнцыям у літаратуры. Дзюбайла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)