hándeln

vi

1) дзе́йнічаць, рабі́ць учы́нкі

2) (mit D) гандлява́ць (чым-н.)

nach Déutschland ~ — гандлява́ць з Герма́ніяй

3) (um A) таргава́цца (за што-н.), цанава́цца; дамаўля́цца, ве́сці перамо́вы

4) (von D) мець за тэ́му (што-н.)

es hándelt sich dárum, dass… — размо́ва ідзе́ пра то́е, што…

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

trade​1 [treɪd] n.

1. га́ндаль; каме́рцыя;

home trade уну́траны га́ндаль;

foreign trade заме́жны га́ндаль;

be in the cotton trade гандлява́ць баво́ўнай

2. рамяство́, прафе́сія;

by trade па прафе́сіі;

the building trade будаўні́чая прамысло́васць

♦

a jack of all trades ма́йстар на ўсе ру́кі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hustle​2 [ˈhʌsl] v.

1. таўчы́, піха́ць, пхаць, цясні́ць

2. прымуша́ць, падганя́ць, прыспе́шваць

3. infml гандлява́ць з-пад крыса́ (наркотыкамі, спіртным і да т.п.)

4. AmE, infml дзе́йнічаць ху́тка, энергі́чна або́ агрэсі́ўна, браць нахра́пам;

Be sure to hustle! Глядзі ж, будзь рашучым!

5. AmE, slang займа́цца прастыту́цыяй

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bargain

[ˈbɑ:rgɪn]

1.

n.

1) торг -у m., гандлёвае пагадне́ньне

2) та́нна прада́дзеная або́ ку́пленая рэч

3) ку́пля f.

a good (bad) bargain — до́брая (блага́я) ку́пля

2.

v.i.

таргава́цца

3.

v.t.

гандлява́ць

•

- bargain for

- into the bargain

- strike a bargain

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разно́с м., в разн. знач. разно́с, -су м.;

разно́с паке́тов разно́с паке́таў;

торгова́ть в разно́с гандлява́ць у разно́с;

2. (резкое внушение, выговор) разг. разно́с, -су м.; прабо́рка, -кі ж., вымо́ва, -вы ж.;

сде́лать кому́-л. разно́с зрабі́ць каму́-не́будзь разно́с (прабо́рку).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

trade​2 [treɪd] v.

1. гандлява́ць

2. AmE (at) купля́ць (што-н.)

3. (for) абме́ньваць (на што-н.); купля́ць па ба́ртары

♦

trade on smb. скарысто́ўваць каго́-н. у сваі́х мэ́тах

trade in [ˌtreɪdˈɪn] phr. v. выме́ньваць стару́ю рэч на но́вую (з даплатай)

trade off [ˌtreɪdˈɒf] phr. v. infml збыва́ць;

trade off old goods збыць стары́я тава́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sell

[sel]

v.t. sold, selling

1) прадава́ць

to sell a house — прада́ць дом

2) гандлява́ць

A butcher sells meat — Мясьні́к гандлю́е мя́сам

3) прадава́ць, здра́джваць

4) угаво́рваць, перако́нваць каго́; папулярызава́ць што

to sell the idea to the public — перакана́ць людзе́й у ідэ́і

•

- sell off

- sell on

- sell out

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

jąć się

ją|ć się

зак. уст. czego узяцца за што, пачаць, распачаць;

jąć się pracy — узяцца за працу;

~ł się handlu — узяўся за гандаль; пачаў гандляваць;

~ł się dziennikarstwa — узяўся за журналістыку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сухі́, -а́я, -о́е.

1. Не мокры, не замочаны.

Сухая кашуля.

Сухое сена.

2. Пазбаўлены вільгаці, не сыры.

Сухія дровы.

С. клімат.

С. вецер.

3. Які страціў свежасць, сакавітасць, мяккасць, высахлы або высушаны; прыгатаваны ў выглядзе парашку, канцэнтрату.

С. батон.

Сухія яблыкі.

Сухое малако.

С. кісель.

4. Пазбаўлены спажыўных сокаў, засохлы, амярцвелы; які не дзейнічае, высах з-за якой-н. хваробы, атрафіраваны.

С. куст малін.

С. корань.

Сухая рука.

5. Які праводзіцца, робіцца або праходзіць, працякае пры адсутнасці вільгаці, вадкасці; без вадкіх выдзяленняў.

Сухая тынкоўка.

С. кашаль.

6. Нішчымны, без нічога (пра хлеб).

Есці с. батон.

7. Які мае сухарлявы склад цела, хударлявы.

С. стары.

8. перан. Пазбаўлены душэўнай цеплыні, дабрыні; неласкавы.

С. чалавек.

С. тон (непрыветны).

9. перан. Скупы, лаканічны.

С. пералік фактаў.

10. Пра гукі: пазбаўлены гучнасці, мяккасці.

С. лязгат металу.

11. Пра ліку гульні: такі, пры якім той, хто прайграў не атрымаў ніводнага ачка.

Прайграць матч з сухім лікам.

◊

Сухі закон — забарона гандляваць моцнымі алкагольнымі напіткамі.

|| памянш. сухе́нькі, -ая, -ае (да 1 і 7 знач.; разм.).

|| наз. су́хасць, -і, ж. (да 1—5, 7—10 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ДЗЕЯСЛО́Ў,

знамянальная часціна мовы, якая абазначае працэс, што адбываецца ў часе. Паняцце працэсу аб’ядноўвае прыватныя значэнні фіз. дзеяння, руху, перамяшчэння, стану, адносін, выяўлення ці змены прыкметы. У бел. мове Дз. мае формы стану, трывання, ладу, часу, асобы, ліку, зваротнасці і незваротнасці (гл. адпаведныя арт.). Дз. ўмоўнага ладу і прошлага часу абвеснага ладу маюць род — мужчынскі, жаночы, ніякі («ішоў», «ішла», «ішло»). Неспрагальныя формы Дз. — інфінітыў, дзеепрыметнік, дзеепрыслоўе. Асобную групу складаюць безасабовыя Дз. («світае», «пацяплела», «шанцуе»).

У старабел. мове закончанае і незакончанае трыванні не проціпастаўляліся, але было болей форм часу (перфект. аорыст. плюсквамперфект, будучы I, будучы II і інш.), якія паказвалі закончанасць ці працягласць дзеяння; часцей ужываліся дзеепрыметнікі. Словаўтварэнне Дз. у сучаснай бел. мове надзвычай багатае прэфіксацыяй («ехаць — аб’ехаць — выехаць — даехаць — з’ехаць — наехаць — недаехаць — паехаць — пераехаць — прыехаць — уз’ехаць» і г.д.). Асн. сінтаксічная роля Дз. — быць выказнікам. Інфінітыў, дзеепрыметнік і дзеепрыслоўе выступаюць і ў ролі інш. членаў сказа. У залежнасці ад адносін да аб’екта Дз. падзяляюцца на пераходныя, якія спалучаюцца з прамым дапаўненнем («будаваць дом», «выпіць квасу», «гандляваць агароднінай»), і непераходныя («ісці», «бялець», «сталярнічаць»).

Літ.:

Шуба П.П. Дзеяслоў у беларускай мове. Мн., 1968;

Беларуская граматыка. Ч. 1. Мн., 1985.

П.П.Шуба.

т. 6, с. 109

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)