Вітаўё ’жыллё, месцазнаходжанне’ (Грыг. ). Ад віта́ ць ‑аўё , які ў бел. мове зрэдку ўжываецца пры ўтварэнні дэрыватаў з абазначэннем месца. Параўн. таксама рус. наўг. вита́ льня ’багадзельня, прытулак для ўбогіх, падарожжаў’, укр. (стар.) вітальня ’гасцініца’ і ст.-бел. вітальніца ’пакой, святліца, у якой прымаюць гасцей’ (Крывіч , 12, 1926, 108 і наст.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
willkó mmen
a жада́ ны
hé rzlich ~! — сардэ́ чна запраша́ ем!, калі́ ла́ ска!
j-n ~ hé ißen* — віта́ ць каго́ -н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
salute
[səˈlu:t]
1.
v.t.
1) ушано́ ўваць салю́ там
2) віта́ ць
2.
v.i.
салютава́ ць, аддава́ ць салю́ т, віта́ цца
3.
n.
салю́ т -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Лабу́ ніць ’набліжацца’, ’запрашаць’, ’угаворваць’ (ашм. , КЭС ), ’дагаджаць, ліслівіць’, ’прывабліваць, мілаваць’ (Сл. паўн.-зах. ) і лабу́ ніцца ’схіляцца лбом да чаго-небудзь, лезці куды-небудзь’ (Нас. ), ’заляцацца, падмазвацца’ (Др.-Падб. , Гарэц. ), падлабуніцца ’падлашчыцца, падлізацца’ (Нар. сл. ). Балтызм. Параўн. лат. labināt ’задобрываць, песціць’, літ. lãbinti ’вітаць , кланяцца’, ’дагаджаць’ (Вяржбоўскі, 463–465; Грынавецкене і інш., LKK , 1975, 16, 181; Лаўчутэ, Балтызмы, 55).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
са́ ночки уменьш.-ласк. а́ начкі, -чак ед. нет
◊
лю́ бишь ката́ ться, люби́ и са́ ночки вози́ ть посл. ю́ біш ката́ цца, любі́ і са́ начкі вазі́ ць; лю́ біш гасцява́ ць, любі́ і гасці́ ну віта́ ць .
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Віншаваць ’вітаць , славіць каго-небудзь з выпадку знамянальнай даты ці радаснай падзеі’ (БРС , КТС , Шпіл. , Мал. , Гарэц. , Касп. , Нас. ), ст.-бел. виншовати ’жадаць’ (з XVI ст.). Укр. віншувати , вінчувати , польск. winszować ’віншаваць, выказваць пажаданні’, уст. ’жадаць што-небудзь каму-небудзь’; ’прасіць’. Бел. лексема запазычана з польск. winszować (< с.-в.-ням. wünschen ) (Булыка, Запазыч. , 64; Чартко, Дасл. (Гродна) , 1967, 54; Карскі, Белорусы , 161).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
acclaim
[əˈkleɪm]
1.
v.t.
1) віта́ ць во́ плескамі; мо́ цна хвалі́ ць
2) абвяшча́ ць
2.
v.i.
ухваля́ ць; бу́ рна пля́ скаць
3.
n.
ухва́ ла f. о́ плескі -аў pl.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
przyklasnąć
зак.
1. пахваліць ухваліць;
tej inicjatywie można tylko przyklasnąć — гэтую ініцыятыву можна толькі ўхваліць (вітаць )
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Hó chruf
m -(e)s, -e крык «ура́ !»
mit ~en empfá ngen* — сустрака́ ць прывіта́ льнымі вы́ крыкамі
~e á usbringen* — віта́ ць во́ клічамі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
okrzyk, ~u
м.
okrzyk radości — вокрык радасці;
zwycięski okrzyk — пераможны вокліч;
witać ~ami — вітаць воклічам
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)