небо́сь вводн. сл., разг. нябо́сь; (вероятно, пожалуй) ма́быць, му́сіць, напэ́ўна, віда́ць;

небо́сь, с доро́ги уста́ли? нябо́сь (ма́быць, му́сіць, напэ́ўна, віда́ць), з даро́гі стамі́ліся?

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

out of sight of

дзе не віда́ць, дзе немагчы́ма быць уба́чаным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

знать​III вводн. сл. віда́ць; (должно быть) ма́быць, му́сіць; (вероятно) напэ́ўна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

never-ending [ˌnevərˈendɪŋ] adj. няспы́нны; бесперапы́нны; безупы́нны; бяско́нцы;

This work is never-ending. Гэтай працы канца-краю не відаць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

видне́ться несов. відне́цца, віда́ць (в прошедшем времени переводится со вспомогательным глаголом быць), быць ба́чным;

вдали́ видне́лись го́ры удалечыні́ былі́ віда́ць (ба́чны) го́ры, удалечыні́ відне́ліся го́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

відаво́чна.

1. пабочн. сл. Напэўна, відаць, мабыць.

Ён, в., да нас сёння не прыедзе.

2. прысл. Яўна, прыметна; адкрыта.

Яны робяць усё в.

3. безас., у знач. вык. Ясна, бясспрэчна.

Было в., што чалавеку не хапае вопыту ў гэтай справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

істо́та, -ы, ДМ -то́це, мн. -ы, -то́т, ж.

1. Жывы арганізм; чалавек або жывёліна.

Навокал не відаць ніводнай жывой істоты.

2. Сукупнасць пэўных уласцівасцей, якасцей, фізічных і душэўных сіл чалавека.

Непасрэднасць дзіцячай істоты.

Мары і летуценні захапілі ўсю яго істоту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

podobno

відаць; відавочна; здаецца; як быццам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stóckfinster

гл. stockdunkel;

es ist ~ — нічо́га не віда́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánscheinend

1.

a уяўны

2.

adv віда́ць, здае́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)