БЕН-НЕ́ВІС

(Ben Nevis),

самая высокая вяршыня Вялікабрытаніі, у Грампіянскіх гарах (Шатландскае нагор’е). Выш. 1343 м. Складзена з гранітаў і андэзітаў, укрыта горнымі лугамі.

т. 3, с. 100

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Вярхоўка 1 ’вяршаліна (маладняку)’ (КТС), укр. верхівка ’вяршыня расліны’, рус. урал. верхо́вка ’вяршыня дрэва’. Утворана ад вярховы і суф. ‑к‑a. Да верх (гл.).

Вярхо́ўка 2 ’верхаводка, Leucaspius delineatus’ (Інстр. II, Нік.; Очерки; Жук., 214), рус. верховка: наўг., цвяр., басейн р. Волгі ’дробная рыба, якая плавае ў верхніх слаях вады, верхаводка’, польск. wierzchówka ’гатунак плоткі’. Паўн.-слав. інавацыя ўтвораная ад вярховы (vьrx‑ov‑ъ) і суф. ‑к‑a. Да верх (гл.).

Вярхо́ўка 3 ’вецер (на Азоўскім моры)’ (КТС). Запазычана з рус. мовы (пры перакладзе твораў К. Паўстоўскага).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vertex [ˈvɜ:teks] n. (pl. vertices or vertexes)

1. math. вяршы́ня (конуса)

2. верхаві́на, пік;

on the vertex of the hill на вяршы́ні ўзго́рка

3. astron. зені́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

БАЗАРДЗЮЗЮ́,

вяршыня Галоўнага, або Водападзельнага, хрыбта Вял. Каўказа, на мяжы Азербайджана і Дагестана. Выш. 4466 м. Складзена з гліністых сланцаў і парфірытаў. Укрыта вечным снегам і невял. ледавікамі.

т. 2, с. 218

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

First

m -(e)s, -e, f -, -en

1) вяршы́ня (гары)

2) вільча́к (даху)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kúppe

f -, -n

1) вяршы́ня (гары)

2) пле́шка (цвіка), гало́ўка (запалкі і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

акмеі́зм

(ад гр. akme = вяршыня)

мадэрнісцкая плынь у рускай паэзіі пач. 20 ст., якая прапагандавала тэорыю «чыстага мастацтва», індывідуалізм і містыку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

акрапета́льны

(ад гр. akron = вяршыня + лац. petere = імкнуцца)

накіраваны да вяршыні, напр. парадак распускання кветак у шэрагу суквеццяў (гронка, колас, шчыток).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

crown​1 [kraʊn] n.

1. каро́на, вяне́ц;

the Crown ула́да мана́рха

2. вяно́к (з кветак)

3. кро́на (манета)

4. вяршы́ня, вершалі́на, верхаві́на (чаго-н.); ма́каўка (галавы)

5. каро́нка (зуба)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АКАНКА́ГУА

(Aconcagua),

найбольшая вяршыня ў Андах і Паўд. Амерыцы, у Аргенціне, каля граніцы з Чылі. Выш. 6960 м. Складзена з андэзітаў, укрыта вечнымі снягамі, 7 ледавікоў. Агульная пл. абледзянення 80 км².

т. 1, с. 184

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)