дапле́сці сов. доплести́; (венок — ещё) дови́ть;

д. кош — доплести́ корзи́ну;

д. вяно́к — доплести́ (дови́ть) вено́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

triumphal [traɪˈʌmfl] adj. трыумфа́льны, перамо́жны, перамагано́сны; урачы́сты;

a trium p hal arch трыумфа́льная а́рка;

a triumphal wreath лаўро́вы вяно́к перамо́жцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Каро́на, укр. корона, рус. корона. Запазычанне з польск. korona, якое ад лац. corona ’вянок’ (Булыка, Запазыч., 172; Бернекер, 574; Фасмер, 2, 334).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фата́, ‑ы, ДМ фаце, ж.

Галаўны ўбор нявесты: лёгкае белае пакрывала з кісяі або карунак. Надзявала [Манька] белую баціставую сукенку з ружоваю стужкаю ў поясе, вянок з фатою. Крапіва.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапле́сці, ‑пляту, ‑пляцеш, ‑пляце; ‑пляцём, ‑плецяце; пр. даплёў, ‑пляла, ‑ло; заг. дапляці; зак., што.

Скончыць плесці што‑н.; сплесці да канца ці да якога‑н. месца. Даплесці кошык. Даплесці вянок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цярно́вы Dórnen-; dórnig;

◊ цярно́вы вяно́к Dórnenkranz m -(e)s, -kränze; Dórnenkrone f -, -en (Хрыстовы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перапле́сці, -ляту́, -ляце́ш, -ляце́; -ляцём, -лецяце́, -ляту́ць; -лёў, -ляла́, -ло́; -ляці́; -ле́цены; зак., што.

1. Сшыць лісты, уставіўшы і замацаваўшы ў вокладку.

П. кнігу.

2. Злучаючы, сплесці; перавіць.

Дрэвы пераплялі свае галіны.

П. вянок стужкай.

3. Заплесці нанава.

П. касу.

|| незак. пераплята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. пераплята́нне, -я, н.

|| наз. пераплёт, -у, М -ле́це, м. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wawrzyn, ~u

м.

1. бат. лаўр (Laurus L.);

2. ~y мн. лаўры;

~y poetyckie — паэтычныя лаўры;

wawrzyn sławy — вянок славы; лаўровы вянок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

laureate

[ˈlɔriət]

1.

n.

ляўрэа́т -а m.

2.

adj.

1) адзна́чаны

2) ляўро́вы (пра вяно́к)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

garland

[ˈgɑ:rlənd]

n.

1) вяно́к -ка́ m., гірля́нда f.

2) збо́рнік ве́ршаў, баля́даў, анталёгія f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)