дэкларава́ць

(лац. declarare = заяўляць, аб’яўляць)

афіцыйна абвяшчаць, выступаць з дэкларацыяй (напр. д. свабоду і роўнасць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэплікава́ць

(лац. replicare = паварочваць назад, адбіваць)

выступаць з рэплікамі, даваць кароткія заўвагі на словы субяседніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аднаду́шна прысл. éinhellig;

выступа́ць аднаду́шна geschlóssen vórgehen*;

аднаду́шна прыня́ць прапано́ву éinen Vórschlag éinstimmig ánnehmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

solo​1 [ˈsəʊləʊ] n. mus. (pl. -os) со́ла;

sing a solo выступа́ць з со́льным ну́марам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wystawać

незак.

1. выстойваць;

2. тырчаць, выступаць, вытыркацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

heráustreten

* vi (s) выступа́ць, выхо́дзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hervórbrechen

* vi (s) прарыва́цца; выступа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hervórstehen

* vi выступа́ць, выдава́цца, вытырка́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vórtreten

* vi (s) выступа́ць [выхо́дзіць] напе́рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Рэйліковаць (рейликовать) ’пярэчыць’ (Гарб.). Ад польск. replikować ’адказваць на абвінавачанні, папрокі’ < лац. replico ’выступаць з пярэчаннем’. Гл. рэпліка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)