інтэгра́льны в разн. знач. интегра́льный;

~нае вылічэ́нне — интегра́льное вычисле́ние;

~ныя ўраўне́нні — интегра́льные уравне́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Integrálrechnung

f -, -en матэм. інтэгра́льнае вылічэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zínsberechnung

f -, -en эк. вылічэ́нне працэ́нтаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zinsrechnung

f -, -en матэм. вылічэ́нне працэ́нтаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Лагічныя вылічэнні 6/238—2397/83, 280; 8/88; 9/151; 10/541’, 542, гл. Вылічэнне выказванняў, Вылічэнне класаў, Вылічэнне прэдыкатаў

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

wyrachowanie

н.

1. вылічэнне;

2. карыслівасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дифференциа́льный мат., эк. дыферэнцыя́льны;

дифференциа́льное исчисле́ние дыферэнцыя́льнае вылічэ́нне;

дифференциа́льная ре́нта дыферэнцыя́льная рэ́нта.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыферэнцыя́л, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. У матэматыцы: лінейная частка прырашчэння залежнай пераменнай функцыі.

2. Механізм у прыводзе вядучых колаў аўтамабіля, трактара і пад., які дазваляе праваму і леваму колам круціцца з рознай хуткасцю.

Д. з канічнымі зубчастымі коламі.

|| прым. дыферэнцыя́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Дыферэнцыяльнае вылічэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

różniczkowy

мат. дыферэнцыяльны;

rachunek różniczkowy — дыферэнцыяльнае вылічэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

калькуля́цыя

(лац. calculatio)

вылічэнне сабекошту прадукцыі, велічыні выдаткаў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)