флі́гель-ад’юта́нцтва, ‑а, н.

Званне і пасада флігель-ад’ютанта; выкананне абавязкаў флігель-ад’ютанта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абавя́зак, -зку, мн. -зкі, -зкаў, м.

Пэўнае кола дзеянняў, якія павінны абавязкова выконвацца тым, каму яны даручаны, або хто сам узяўся за іх выкананне.

Усеагульны воінскі а.

Ускласці на сябе абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кат, ка́та, М ка́це, мн. ка́ты, -аў, м.

1. Асоба, якая прыводзіць у выкананне смяротны прыгавор, учыняе кару, катуе.

2. перан. Жорсткі мучыцель, прыгнятальнік.

|| прым. ка́таўскі, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

performance [pəˈfɔ:məns] n.

1. выкана́нне, выступле́нне; ігра́;

the first performance of the symphony пе́ршае выкана́нне сімфо́ніі

2. спекта́кль, канцэ́рт; пака́з

3. дзе́янне, рабо́та (машыны);

Are you satisfied with the car’s performance? Ці задаволены вы сваёй машынай?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

давы́канаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Закончыць выкананне чаго‑н. Давыканаць план за паўгоддзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сумяшча́льніцтва, ‑а, н.

Выкананне работы на якой‑н. платнай пасадзе адначасова з асноўнай работай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przestrzeganie

н. прытрымліванне; выконванне; выкананне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Vollführung

f - выкана́нне, здзяйсне́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

цырка́цтва, ‑а, н.

Разм. Выкананне чаго‑н. з трукамі, прыёмамі, звычайнымі ў цырку. Элементы цыркацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

значкі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які мае значок як сведчанне пра кваліфікацыю, выкананне якіх-н. нарматываў.

|| ж. значкі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. значкі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)