інсінуа́цыя

(лац. insinuatio = ліслівасць, падлашчванне)

злосная выдумка, паклёп з мэтай зняславіць каго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

far-fetched [ˌfɑ:ˈfetʃt] adj. ненатура́льны, шту́чны; наця́гнуты;

far-fetched comparison наця́гнутае параўна́нне;

a far-fetched story не́быль; вы́думка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Выга́ды ’выдумкі, забаўкі, прыхамаць’ (Нас., Яруш., Гарэц.), укр. вигад ’вынаходства’, вигадка ’выдумка, прыхамаць’, польск. дыял. wygadki ’выдумкі, пустыя размовы’. Ад выга́дываць ’прыдумваць’, што ўзыходзіць да гадаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вынахо́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разм. Тое, што і вынаходства (у 2 знач). Хлопец .. [Антон] здольны, добра ведае і любіць хімію. Але ж ад гэтага яшчэ не так блізка да вялікіх вынаходак. Дубоўка. // Выдумка. Дзіцячая вынаходка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Меха́нік, меха́ник ’спецыяліст па механіцы’ (ТСБМ, Некр.). З польск. mechanik (Кюнэ, Poln., 77), якое з лац. mechanikus ’тс’ < ст.-грэч. μηχανικός ’умелы, вынаходнік’ < μηχανή ’машына’, ’выдумка’, ’хітрасць’, ’асадная машына’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

yarn [jɑ:n] n.

1. пра́жа; ні́тка

2. infml (до́ўгі) раска́з; вы́думка, анекдо́т; ба́йка;

spin a yarn раска́зваць ба́йкі, пле́сці небылі́цы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фі́кцыя, ‑і, ж.

Выдумка, вымысел; падман, падробка. А гід сваё ўсё гне і гне, Аж смех: Не факты — фікцыя. Панчанка. // Выдуманае становішча, якое не адпавядае рэчаіснасці, але выкарыстоўваецца як сапраўднае з якой‑н. мэтай. Яго супрацоўніцтва ў газеце было фікцыяй.

[Ад лац. fictio — выдумка, вымысел.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

flam

[flæm]

n.

1) вы́думка, мана́; ілжа́ f.

2) ашука́нства n.; махля́рства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wymyślanie

н.

1. выдумванне, выдумка;

2. паклёп, нагавор;

3. лаянка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

псеўда-

(гр. pseudos = выдумка, хлусня)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «несапраўдны», «надуманы», «ілжывы».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)