Дзярка́ч ’венік’ (БРС). Рус. дыял. дерка́ч, укр. дерка́ч. Вытворнае ад dьrkati ’выдаваць пэўныя гукі’; гукапераймальнае ўтварэнне. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 5, 222.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wydawać

незак.

1. выдаваць; даваць; раздаваць;

2. выдаткоўваць, расходаваць;

гл. wydać

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przydzielać

незак.

1. прыкамандзіроўваць, прызначаць;

2. выдаваць, даваць;

3. прызначаць, надзяляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dispense

[dɪˈspens]

v.t.

1) раздава́ць, выдава́ць; разьмярко́ўваць

2) выко́нваць (правасу́дзьдзе)

3) выдава́ць ле́кі

4) вызваля́ць (ад абавя́зку); адпушча́ць

dispense with — абыхо́дзіцца без каго́-чаго́, пазбаўля́цца каго́-чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

áusteilen

vt надзяля́ць; размярко́ўваць, раздава́ць; выдава́ць

Schläge ~ — сы́паць уда́ры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ко́рчить несов.

1. (сводить судорогами) ку́рчыць;

2. (коробить) безл. крыві́ць;

3. (рожу, гримасу) крыві́ць, стро́іць;

4. разг. (представлять из себя) стро́іць, выдава́ць (за каго); (прикидываться) прыкі́двацца (кім);

ко́рчить из себя́ знатока́ стро́іць з сябе́ знатака́ (зна́ўцу) (выдава́ць сябе́ за знатака́, за зна́ўцу), прыкі́двацца знатако́м (зна́ўцам);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Прыстаўля́цца ’прыкідвацца, строіць з сябе п’янага’ (Ян.). Укр. дыял. приставля́тися ’прыкідвацца кім-небудзь, выдаваць сябе за каго-небудзь’. Параўн. выстаўля́цца ’тс’, што да ста́віць, ста́віцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тарката́ць ’выдаваць бесперапынныя гукі, трэлі’ (ігн., Сл. ПЗБ). Укр. торкота́ти ’тарахцець’, польск. tarkotać ’грукатаць (пра матор, цягнік)’, славац. trkotať ’балбатаць’. Гукапераймальнае ўтварэнне, аналагічнае да туркатаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

друкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што і без дап.

1. Адціскаць, выбіваць якія‑н. знакі (літары, лічбы, чарцяжы, малюнкі і пад.) на паперы з дапамогай спецыяльных прыстасаванняў. // Выпускаць такім спосабам у свет; выдаваць. Друкаваць збор твораў Янкі Купалы. // Змяшчаць у друку. [Нічыпар:] Моцна вучоны чалавек. Кніжкі друкуе свае, студэнтам лекцыі чытае. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

issue​2 [ˈɪʃu:, ˈɪsju:] v.

1. абвяшча́ць;

He issued a solemn warning. Ён зрабіў сур’ёзнае папярэджанне.

2. выпуска́ць; выдава́ць;

issue passports/visas выдава́ць пашпарты́/ві́зы;

a book issued last year кні́га, вы́дадзеная ў міну́лым го́дзе

3. (from) выцяка́ць; выхо́дзіць;

Smoke issued from the chimney. З коміна ішоў дым;

Blood was issuing from his wounds. З яго ран сачылася кроў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)