Трупе́ць ‘выдаваць глухі гук (пра гнілое дрэва)’: шула ў сярэдзіне трупіць (Шат.). Звязана з трупаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

serialize

[ˈsɪriəlaɪz]

v.t.

1) выдава́ць ча́сткамі

2) дзялі́ць на ча́сткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

выдава́цца несов.

1. в разн. знач. выдава́ться; см. вы́дацца;

2. выдава́ться; издава́ться; разглаша́ться, предава́ться; отдава́ться; см. выдава́ць 1-4, 6, 7

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

heráusgeben

* vt

1) выдава́ць

2) выпуска́ць, выдава́ць, рэдагава́ць

3) дава́ць рэ́шту

auf húndert Éuro ~ — даць рэ́шту са ста е́ўра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusliefern

vt

1) выдава́ць, уруча́ць

2) адпуска́ць (тавар)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vocalize

[ˈvoʊkəlaɪz]

v.

1) выдава́ць гу́кі

2) сьпява́ць вакалі́зы

3) выка́зваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Дзярка́ч ’венік’ (БРС). Рус. дыял. дерка́ч, укр. дерка́ч. Вытворнае ад dьrkati ’выдаваць пэўныя гукі’; гукапераймальнае ўтварэнне. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 5, 222.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wydawać

незак.

1. выдаваць; даваць; раздаваць;

2. выдаткоўваць, расходаваць;

гл. wydać

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przydzielać

незак.

1. прыкамандзіроўваць, прызначаць;

2. выдаваць, даваць;

3. прызначаць, надзяляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dispense

[dɪˈspens]

v.t.

1) раздава́ць, выдава́ць; разьмярко́ўваць

2) выко́нваць (правасу́дзьдзе)

3) выдава́ць ле́кі

4) вызваля́ць (ад абавя́зку); адпушча́ць

dispense with — абыхо́дзіцца без каго́-чаго́, пазбаўля́цца каго́-чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)