2) зьме́на канча́ткаў у сло́ве (склане́ньне або́ спражэ́ньне)
3) згіна́ньне, выгіна́ньне n.
4) вы́гін вы́гіб -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
twist1[twɪst]n.
1. выгіба́нне, перакру́чванне; скажэ́нне;
give a twist скру́чваць
2. вяро́ўка, шнуро́к
3. вы́гіб, вы́гін; паваро́т; вы́віх;
a twist of fate нечака́ны паваро́т лёсу;
twists and turns дэта́лі, падрабя́знасці
♦
be round the twistinfml здурне́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
крыву́ляж
1. (звіліна, выгін) Krümmung f -, -en, Bíegung f -, -en; Wíndung f -, -en;
2.м, ж (кульгавы, кульгавая) Láhme (sub) m, f -n, -n;
3. (крамзоля) Gekrítzel n -s, -, Krákel pl, Kríckelkrackel n -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
загі́бмразм, загі́нмÉinknickung f -, -en, Kníckung f (напаперы); Bíegung f -, -en, Krümmung f -, -en (выгіб, выгін);
2.перанÁbweichung f -, -en (ухіл); Überspítzung f -, -en, Übergriff m -(e)s, -e (перагіб)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
załom, ~u
м.
1. расколіна; правал;
~у skał — расколіны ў скалах;
2. звіліна; завіліна; выгін; паварот;
załom rzeki — паварот ракі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Наодлукі ’абы-як (рабіць)’ (беласт., Ніва, 5 жніўня 1979 г.), параўн. укр.наодлуці ’аддзяліўшыся’. Семантычна цяжка звязаць беларускае і ўкраінскае словы; магчыма, да адлучыць ’аддзяліць’ (гл. лучыць) у сэнсе ’адвязацца, адчапіцца’, тады першапачатковае значэнне прыслоўя было б ’абы адвязацца (рабіць)’. Фармальна суадноснае серб.-харв.ддлука ’рашэнне’ дэманструе процілеглую семантыку як вытворнае ад дзеяслова одлучити ’скончыць, падвесці вынікі і пад.’ Іншая версія: да лука ’выгін, крывізна’, *на‑од‑лукі адпавядала б семантычна рус. ’вкривь и вкось’, параўн. улукаткі ’зігзагамі (бегчы)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
meander
[miˈændər]1.
v.i.
1) ві́цца (пра раку́, даро́гу)
2) хадзі́ць бязмэ́тна, блука́ць
2.
n.
1) заві́ліна, зьві́ліна f.; вы́гін, за́гін -у m.
2) бязмэ́тнае хаджэ́ньне, блука́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Bug
I
m -(e)s, -e i Büge
1) вы́гін
2) суста́ў; лапа́тка (у жывёл)
II
m -(e)s, Búge нос (карабля)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
За́кла ’закутак у хляве для малых свіней’ (брагін., З нар. сл.), ’месца ў вуглу плота’ (Мат. Гом.), ’выгін ракі’ (стол., Яшкін). Укр.уст.дыял.за́кла ’крук’ (’Haken’, Жэлях.), за́кло ’частка зямлі, што ўдаецца ў чужую зямлю (Грынч.). Ніканчук (БЛ, 1974, 6, 71), улічваючы розныя значэнні слова на Укр. Палессі, аб’ядноўвае закло са словамі клін, укр.ікла, рус.клык, якія генетычна звязвае з калоць (гл.) і прапануе рэканструяваць яго форму як закъло. Гэта верагодна. Аналагічна на больш шырокім матэрыяле Варбат, Этимология, 1972, 49–53.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кручо́к
1.Выгін, паварот ракі, звіліна берага (Мін., Стол.).
2. Зародкавы расток паміж семядолямі насення фасолі, агуркоў, бобу (Слаўг.).
□ ур. Кручок (месца, дзе ў Свіслач упадае р. Балачанка).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)