Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
kolano
kolan|o
н.
1. калена;
2. калена, выгін (ракі);
robić na ~ie — рабіць спяшаючыся (абы-як)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
inflection
[ɪnˈflekʃən]
n.
1) інтана́цыя (го́ласу)
2) зьме́на канча́ткаў у сло́ве (склане́ньне або́ спражэ́ньне)
3) згіна́ньне, выгіна́ньне n.
4) вы́гін вы́гіб -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
twist1[twɪst]n.
1. выгіба́нне, перакру́чванне; скажэ́нне;
give a twist скру́чваць
2. вяро́ўка, шнуро́к
3. вы́гіб, вы́гін; паваро́т; вы́віх;
a twist of fate нечака́ны паваро́т лёсу;
twists and turns дэта́лі, падрабя́знасці
♦
be round the twistinfml здурне́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ГАФРЫРАВА́ННЕ
(ад франц. gaufrer прасаваць складкі, выціскаць узор),
наданне ліставым метал. і неметал. матэрыялам складкаватай хвалепадобнай формы; разнавіднасць гібкі. Павышае жорсткасць і трываласць матэрыялаў пры рабоце на выгін і змінанне. Робіцца на выгінальных прэсах або прафілёвачных станах.
Гафрыраваныя ліставая сталь, азбестацэментавыя вырабы ідуць на дахавыя матэрыялы, буд. канструкцыі; кардон — на гука- і тэрмаізаляцыю, выраб тары; дуралюмінавыя лісты выкарыстоўваюцца ў самалётабудаванні. Гафрыруюць таксама тканіны. Пры ручным спосабе гафрыравання тканіну закладваюць у папяровую форму (гафрэ), запарваюць і сушаць; пры прамысл. спосабе апрацоўваюць хім. рэагентамі, закладваюць у шаблоны, прапарваюць у аўтаклавах, потым высушваюць і ахалоджваюць.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
крыву́ляж.
1. (звіліна, выгін) Krümmung f -, -en, Bíegung f -, -en; Wíndung f -, -en;
2.м., ж. (кульгавы, кульгавая) Láhme (sub) m, f -n, -n;
3. (крамзоля) Gekrítzel n -s, -, Krákel pl, Kríckelkrackel n -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
загі́бм.разм., загі́нм.Éinknickung f -, -en, Kníckung f (напаперы); Bíegung f -, -en, Krümmung f -, -en (выгіб, выгін);
2.перан.Ábweichung f -, -en (ухіл); Überspítzung f -, -en, Übergriff m -(e)s, -e (перагіб)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
załom, ~u
м.
1. расколіна; правал;
~у skał — расколіны ў скалах;
2. звіліна; завіліна; выгін; паварот;
załom rzeki — паварот ракі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Наодлукі ’абы-як (рабіць)’ (беласт., Ніва, 5 жніўня 1979 г.), параўн. укр.наодлуці ’аддзяліўшыся’. Семантычна цяжка звязаць беларускае і ўкраінскае словы; магчыма, да адлучыць ’аддзяліць’ (гл. лучыць) у сэнсе ’адвязацца, адчапіцца’, тады першапачатковае значэнне прыслоўя было б ’абы адвязацца (рабіць)’. Фармальна суадноснае серб.-харв.ддлука ’рашэнне’ дэманструе процілеглую семантыку як вытворнае ад дзеяслова одлучити ’скончыць, падвесці вынікі і пад.’ Іншая версія: да лука ’выгін, крывізна’, *на‑од‑лукі адпавядала б семантычна рус. ’вкривь и вкось’, параўн. улукаткі ’зігзагамі (бегчы)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
А́РКА
(ад лац. arcus дуга, выгін),
у архітэктуры крывалінейнае перакрыцце праёма ў сцяне ці прасторы паміж 2 апорамі (слупамі, калонамі, пілонамі і г. д.).
Каменныя аркі ўпершыню з’явіліся ў архітэктуры Стараж. Усходу. Пашыраны ў ант. Рыме, важны арх.-канструкцыйны і дэкар. элемент у архітэктуры рэнесансу, барока, класіцызму. Робяць аркі з каменю, жалезабетону, металу, цэглы, дрэва. Паводле формы крывой адрозніваюць аркі: паўкруглыя, ці паўцыркульныя (найб. пашыраны від), спічастыя (характэрны для стылю готыкі), падковападобныя (пашыраны ў архітэктуры араб. краін), кілепадобныя (у выглядзе какошніка), шматлопасцевыя, паўзучыя (з апорамі рознай вышыні) і інш. У сучасным буд-ве аркі выкарыстоўваюць як нясучыя элементы пралётных збудаванняў, мастоў, пуцеправодаў. Гл. таксама Аркада, Аркатура, Аркбутан.