закалаці́ць¹, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны; зак., што (разм.).

Прыгатаваць, падсыпаючы што-н. у вадкасць і размешваючы.

З. бражку.

|| незак. закало́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прымо́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Лекавая вадкасць, якой змочваюць вату, марлю для прыкладвання да хворага месца.

П. да вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прасвятлі́ць сов., прям., перен. просветли́ть;

п. ва́дкасць рэакты́вамі — просветли́ть жи́дкость реакти́вами;

п. ду́мку — просветли́ть мысль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

несціска́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не паддаецца сцісканню. Несціскальная вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фільтра́т, ‑у, М ‑раце, м.

Вадкасць, прапушчаная праз фільтр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бро́снець, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -нее; незак.

Пакрывацца бросняй (пра вадкасць).

|| зак. забро́снець, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -нее.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

анілі́н, -у, м.

Арганічнае злучэнне — алеістая атрутная вадкасць без колеру, якая выкарыстоўваецца пры вырабе лякарстваў, фарбавальнікаў і інш.

|| прым. анілі́навы, -ая, -ае.

Анілінавыя фарбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мало́дзіва, -а, н.

Вадкасць, якая выдзяляецца груднымі залозамі ў жанчын і самак млекакормячых перад родамі і некалькі дзён пасля родаў.

|| прым. мало́дзіўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цурча́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ы́ць; незак.

1. Цячы, ліцца цурком.

2. Утвараць гукі булькання, пералівання (пра вадкасць).

|| наз. цурча́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

звышцяку́чы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які валодае ўласцівасцю звышцякучасці. Звышцякучая вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)