Сво́лак ‘падоўжная бэлька, якую клалі на сохі ў гаспадарчым будынку’ (ЛА, 4, ТС, Сл. Брэс., Ян.; гродз., баран., Сл. ПЗБ), ‘дзве папярочныя бэлькі ў адрыне’ (Скарбы), ‘апорная бэлька пад столлю, атрама’ (гродз., ЛА, 4; Сержп. Прымхі), сво́лак, свало́к ‘бэлька’ (Мат. Гом.), свёлак ‘шост каля печы для прасушвання адзення’ (воран., Сл. ПЗБ). Укр.сво́лок ‘бэлька, якая падтрымлівае столь; маціца’, рус.сво́лок паўдн. ‘бэлька, маціца’, паўн. ‘навой у кроснах, на які набіваецца аснова’, чэш.мар.svlak ‘папярочка на збітых дошках’. Зваротны дэрыват ад *свалачы, параўн. рус.своло́чь ‘сцягнуць’ з узнаўленнем этымалагічнага ‑к‑, параўн. прасл.*velkti ‘валачы’. Гл. яшчэ волак, навалак. Таго ж паходжання беласт.svołaki ‘валакуша для перавозкі плуга на поле’ (Смул.). Збліжэннем з ствол (гл.) тлумачыцца ство́лак ‘бэлька ў страсе на сохах’ (Пятк. 1).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тра́ма
(ням. Tram)
апорная бэлька, якая падтрымлівае столь у драўляных будынках.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
dźwigar, ~a/~u
м.
1. пад’ёмны кран;
2.бэлька
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
шве́лер
(ням. Schweller)
стальная бэлька, якая мае ў сячэнні форму літары П.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Вірхняк ’бэлька’ (карм., Мат. Гом.). Да вярхня́к (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кі́льсан
(англ. keelson)
падоўжная бэлька на судне, якая размешчана зверху шпангоўтаў паралельна кілю.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
флор
(англ. floor)
папярочная бэлька на дне судна, да канцоў якой мацуюцца шпангоўты.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
dyl
м. дылёўка; бэлька;
dać ~a разм. даць драла (лататы)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
girder
[ˈgɜ:rdər]
n.
апо́рная бэ́лька(у буды́нках, для сто́лі), тра́ма f.; (для да́ху) кла́дзіна f.; (для мо́сту) падва́ліна f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
фларты́мберс
(англ. floortimber, ад floor = падлога + timber = бэлька)
ніжняя частка шпангоўта на драўляным судне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)