нейрабіёніка, ‑і, 
Кірунак у біёніцы, звязаны з вывучэннем і мадэліраваннем дзейнасці цэнтральнай нервовай сістэмы чалавека і жывёлы для выкарыстання заканамернасцей іх 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нейрабіёніка, ‑і, 
Кірунак у біёніцы, звязаны з вывучэннем і мадэліраваннем дзейнасці цэнтральнай нервовай сістэмы чалавека і жывёлы для выкарыстання заканамернасцей іх 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ВЕ́РНЕР
(Werner) Альфрэд (12.12.1866, 
швейцарскі хімік, заснавальнік хіміі комплексных злучэнняў. Скончыў 
Літ.:
Старосельский П.И., Соловьев Ю.И. Альфред Вернер и развитие координационной химии. М., 1974.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
сві́ран, ‑рна, 
Халодны будынак, прызначаны для захоўвання збожжа, мукі і іншых прадуктаў, а таксама рэчаў і пад. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трылі́снік, ‑у, 
1. Назва некаторых раслін з трайчастымі лістамі. 
2. Ліст трайчастай 
3. Відарыс трайчастага ліста на розных эмблемах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
структу́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да структуры. 
2. Які мае пэўную структуру. 
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вірусаскапі́я
(ад вірусы + -скапія)
метад мікраскапічнага вывучэння 
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
архітэкто́ніка, ‑і, 
1. У архітэктуры, выяўленчым мастацтве, літаратуры, музыцы і кіно — будова мастацкага твора, арганічная ўзаемасувязь яго галоўных і другарадных элементаў; кампазіцыя.
2. Агульная карціна геалагічнай 
[Ад грэч. architektonik — будаўнічае майстэрства.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
масі́ў, ‑сіву, 
1. Горнае ўзвышша аднароднай геалагічнай 
2. Вялікая прастора, аднародная па якіх‑н. прыметах. 
[Фр. massif — цяжкавагавы ад лац. massa — глыба, камяк.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ма́лпа, ма́ўпа ’млекакормячая жывёліна, блізкая (паводле 
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аргані́чны, -ая, -ае.
1. Які належыць да жывёльнага або расліннага свету, які мае адносіны да арганізмаў (у 1 
2. Які датычыцца ўнутранай 
3. 
Арганічная хімія — раздзел хіміі, які вывучае злучэнні, што змяшчаюць у сабе вуглярод.
|| 
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)