papa

[ˈpɑ:pə]

n.

ба́цька -і m., та́та -ы m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ojciec

м.

1. бацька;

ojciec chrzestny — хросны бацька;

wdać się w ojca — удацца ў бацьку;

ojcowie miasta перан. бацькі горада;

2. перан. заснавальнік, бацька;

Bogusławski, ojciec teatru polskiego ... — Багуслаўскі, бацька польскага тэатра...;

3. (форма звароту да духоўных асоб) айцец, бацюшка;

ojciec święty — рымскі папа;

4. (форма звароту да старэйшых асоб) бацька

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Во́йчым ’няродны бацька’ (Нас., КЭС, Гарэц., Др.-Падб.). Гл. айчым.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

originally [əˈrɪdʒənəli] adv. першапачатко́ва, спача́тку, спярша́;

His father originally comes from Australia. Яго бацька родам з Аўстраліі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

życiodawca

м.

1. бацька;

2. перан. заснавальнік, фундатар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

памі́лаваць, -лую, -луеш, -луе; -луй; -лаваны; зак., каго (што).

1. Дараваць каму-н. віну, пашкадаваць.

Не памілуе вас за гэта бацька.

2. Адмяніць або змякчыць пакаранне асуджанаму.

П. асуджанага.

|| наз. памі́лаванне, -я, н. (да 2 знач.).

Просьба аб памілаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Ба́цюшка ’поп’ (Сцяшк. МГ). Запазычанне з рус. ба́тюшка ’тс’ (да ба́тя ’бацька’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

па́па

(лац. рара, ад гр. pappas = бацька)

галава каталіцкай царквы і дзяржавы Ватыкан.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

абсячы́, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; -се́к, -кла; -сячы́; -се́чаны; зак.

1. што. Адсякаючы, аддзяліць.

А. сукі на дрэве.

2. перан., каго. Спыніць, абарваць.

Абсек мяне бацька, не даў слова сказаць.

|| незак. абсяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абсяка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

айце́ц м

1. царк Príester m -s, -;

2. (бацька) Váter m -s, Väter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)