член бандыцкай арганізацыі, які робіць бізнес незаконнымі сродкамі — забойствамі, грабяжом, подкупам, запалохваннем.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
клі́ка
(фр. clique = банда)
група людзей, якія імкнуцца любымі сродкамі дасягнуць якіх-н. карыслівых мэт (напр. прыдворная к.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
zgraja
ж.
1. зграя; гайня;
zgraja wilków — воўчая зграя;
2. хеўра; банда
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
згра́я, ‑і, ж.
Разм.
1. Група сабак, ваўкоў і пад. Зграя сабак ахоўвае Скарбы, дабро запаветнае.Дзяргай.[Ваўкі] палююць зграямі на ласёў, аленяў і казуль.В. Вольскі.
2.перан.Банда, шайка. Пракляты навек нямецкі фашызм, няўжо не хопіць ва ўсёй тваёй зграі здольнасці зразумець, што нельга будаваць сваё шчасце на вялікім няшчасці мільёнаў.Быкаў.Зладзейская зграя канец свой знайшла.Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ша́йка, ‑і, ДМ шайцы, ж.
Разм. Група людзей, якія ўчыняюць разбой, злачынствы; банда. Шайка бандытаў. □ Гэта была шайка паліцаяў, якія, баючыся атрымаць належную плату за сваю службу немцам, цяпер туляліся па цёмных кутках.Васілевіч.//Неадабр. Пра кампанію людзей, аб’яднаных агульнымі інтарэсамі, учынкі і паводзіны якіх асуджаюцца грамадскасцю. Шайка жулікаў. □ Поп, земскі начальнік, прыстаў, спраўнік, гэта, брат, — усё адна шайка.Колас.
[Ад латыш. šaika — шмат народу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Банды́т. Рус.банди́т, укр.банди́т. Паводле Фасмера, 1, 120, запазычанне з ням.Bandit або прама з італ.bandito ’бандыт’ (спачатку ’выгнаны’ ад дзеяслова bandire выганяць’). Шанскі (1, Б, 32) лічыць’ што запазычанне адбылося праз польск. мову. Гл. яшчэ MESz, 1, 237–238. Рудніцкі (71) і БЕР (1, 31) памылкова лічаць банди́т вытворным ад ба́нда. Форма бандзіт ’тс’ (Бяльк., Шат., Касп.), мабыць, адлюстроўвае рус. уплыў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Rótte
f -, -n
1) вайск. рад;
blínde ~ няпо́ўны рад
2) нато́ўп, збо́рышча
3) ба́нда, згра́я, хе́ўра
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
parcel
[ˈpɑ:rsəl]1.
n.
1) паку́нак, клу́нак -ка m., па́чка f.
2) дзяля́нка f.
a parcel of land (forest) — дзяля́нка зямлі́ (ле́су).
3) гру́па f.; ку́ча, ба́ндаf.
a parcel of scamps — ба́нда няго́днікаў
2.
v., -celed, celed or (esp.Brit.) -celled, -celling
1) пакава́ць (у па́чку)
2) to parcel out — дзялі́ць на дзяля́нкі, раздава́ць дзяля́нкі, ча́сткі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gang
[gæŋ]1.
n.
1) ша́йка, ба́ндаf.; хэ́ўра f.; клі́ка f.
a gang of thieves — ба́нда зладзе́яў
a political gang — паліты́чная хэ́ўра
2)
а) брыга́да рабо́тнікаў
б) гру́па вя́зьняў
3) кампле́кт прадметаў, прыла́даў
a gang of oars — кампле́кт вёслаў
4) табу́н але́няў або́ бізо́наў
2.
v.i.
1) (together) сябрава́ць, утвара́ць гру́пу
2) напада́ць гру́пай, ба́ндай
•
- gang up on
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Тру́па ‘калектыў артыстаў тэатра, цырка’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Запазычана з рускай мовы, у якой слова труппа паходзіць з ням.Truppe ‘трупа’, ‘атрад’, ‘войска’, апошняе запазычана з франц.troupe ‘натоўп, банда’, якое з позналац.trouppus ‘гурт’ і ст.-франк.þrop ‘група’, што ўзнікла ў выніку метатэзы з þorp ‘натоўп, гурт’, ‘сяло’, параўн. ст.-англ.þorp, þrop, англ.thorp ‘вёска’, ням.Dorf ‘тс’ (Фасмер, 4, 109; Чарных, 2, 267; Даза, 729; Васэрцыер, 237; ЕСУМ, 5, 657).