По́бач ’побач’ (ТСБМ, Гарэц., Нас., Сл. ПЗБ), ’побач, збоку’ (Касп.). Укр. по́біч ’побач’. Да прасл. *pobočьnъ(jь) > пабочны ’неасноўны, дадатковы’, бачны ’бакавы’ (Крыўко, вусн. паведамл.), рус. побо́чень ’перакідная сумка’, гл. бок. Словаўтваральная мадэль, як у поруч (гл.), поплеч (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nawa

ж. архіт. неф;

nawa główna — галоўны неф;

nawa boczna — бакавы неф

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

калатэра́лі

(ад ка- + лац. lateralis = бакавы)

анат. бакавыя шляхі цячэння крыві ў абход галоўнага крывяноснага ствала (артэрыі, вены).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

lateral

[ˈlætərəl]

1.

adj.

бакавы́, пабо́чны

the river and its lateral streams — рака́ і е́йныя бакавы́я прыто́кі

2.

n.

бакава́я ча́стка, галі́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sierp

м.

1. серп;

sierp księżyca — серп месяца;

2. спарт. бакавы ўдар; хук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

латэра́льны

(лац. lateralis = бочны)

які знаходзіцца збоку, бакавы (аб органах, размешчаных збоку ад сярэдняй плоскасці цела; напр. л-ыя зубы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

БІКАЛАТЭРА́ЛЬНЫ ПУЧО́К

[ад бі... + лац. col- (con-) з, разам + lateralis бакавы],

правадны пучок сасудаў вышэйшых раслін, у якім да драўніны (ксілемы) з вонкавага і ўнутр. бакоў прылягаюць 2 цяжы лубу (флаэмы). Складаецца з аднаго поўнага калатэральнага пучка і шчыльна прылеглага да яго няпоўнага пучка. Бікалатэральны пучок характэрны для сцёблаў гарбузовых і паслёнавых.

т. 3, с. 150

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

sierpowy

1. серпавы;

2. м. спарт. бакавы ўдар; хук;

prawy (lewy) sierpowy — правы (левы) хук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пры́талка 1 ’перакладзіна паміж вушакамі над дзвярамі’ (Нас., Мат. Гродз.), ’бакавы стаяк асады ў вокнах, дзвярах’ (Бяльк.), пры́талака ’перакладзіна паміж вушакамі над дзвярамі’ (Сцяшк., Інстр. 1, Ян.). З рус. при́толка ’драўляная аправа праёма ў сцяне для дзвярэй, вокнаў; дзвярныя вушакі або аконная шуфляда’; ’слуп у сярэдзіне хаты для падтрымання перагародкі’, ’паша, выган’. Звязана з паталок (гл.) (Фасмер, 3, 367; Праабражэнскі, 2, 127).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

флянс м бат

1. (расток расады) Pflánze f -, -n;

2. (бакавы адростак) Trieb m -(e)s, -e; Schössling m -(e)s, -e; Spross m -es, -e, Áusläufer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)