о́ргія, ‑і, ж.

1. У старажытных народаў — рэлігійныя абрады, звязаныя з культам багоў віна і вінаробства (Дыяніса і Арфея — у Грэцыі, Вакха — у Рыме).

2. перан. Разгульнае, разбэшчанае баляванне. П’янкі, оргіі нібы знарок выдуманы, каб глушыць, таптаць тое прыгожае, што ёсць у душы. Навуменка.

[Грэч. órgia — тайныя абрады.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

індуі́зм

(ад санскр. hindumata)

рэлігія большасці насельніцтва Індыі, звязаная з культам багоў Вішну і Шывы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

індуі́зм

(англ. hinduism, ад санскр. hindumata)

рэлігія большасці насельніцтва Індыі, звязаная з культам багоў Вішну і Шывы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

кумі́р, ‑а, м.

1. Статуй язычніцкага бога; ідал. / Пра статуі антычных багоў, цароў і пад. Пакрышаны куміры, Багі пайшлі на хлам. Колас.

2. перан. Той, хто (тое, што) з’яўляецца прадметам асаблівай павагі, пакланення. На ўсё свой час... Былы ку мір Кампаній шумных, рэстаранаў Пабляк... Навек у Лету кануў... Бачыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фламі́ны

(лац. flamines = літар. падпальшчыкі агню)

жрацы храмаў розных багоў у Стараж. Рыме (напр. ф. Марса, Юпітэра).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Mahl

n -(e)s, -e i Mähler абе́д, яда́, бясе́да, банке́т

ein ~ der Götter — часцей жарт. часту́нак баго́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

БАЛЬДР,

у скандынаўскай міфалогіі бог, сын Одзіна. Паводле міфаў, загінуў ад стралы з амелы, пушчанай сляпым богам Хёдам. Смерць Бальдра быццам бы папярэднічала гібелі багоў і ўсяго свету. У абноўленым свеце Бальдр ажывае.

т. 2, с. 264

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зоамарфі́зм

(ад зоа- + -марфізм)

уяўленне багоў у вобразе жывёл у даўніх рэлігіях; папярэднічала, а часам і спадарожнічала антрапамарфізму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

політэі́зм

(фр. polytheisme, ад гр. poly = многа + theos = бог)

рэлігія, якая прызнае існаванне многіх багоў; мнагабожжа (проціл. манатэізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сінтаі́зм

(ад яп. sinto = дарога багоў)

пашыраная ў Японіі рэлігія, у аснове якой ляжыць культ прыроды і продкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)