гідрабіяло́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае жыццё водных арганізмаў у іх адзінстве з навакольным асяроддзем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фітапланкто́н, ‑у, м.

Сукупнасць раслінных арганізмаў (пераважна водарасцей), якія свабодна плаваюць у верхніх слаях вадаёмаў.

[Ад грэч. phytón — расліна і planktos — блукаючы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мелані́н, ‑у, м.

Спец. Пігмент карычневага або чорнага колеру, які сустракаецца ў розных тканках жывёльных арганізмаў.

[Ад грэч. mélas — чорны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біяэнерге́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Біялагічная энергетыка (вывучае механізмы пераўтварэння энергіі ў працэсах жыццядзейнасці арганізмаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вакуо́лі, ‑яў; адз. вакуоля, ‑і, ж.

Невялікія, звычайна шарападобныя поласці ў клетках жывёльных і раслінных арганізмаў.

[Ад лац. vacuus — пусты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотата́ксіс, ‑у, м.

Спец. Рухальная рэакцыя раслінных і прасцейшых жывёльных арганізмаў у адказ на дзеянне святла.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і táxis — размяшчэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храмасо́ма, ‑ы, ж.

Спец. Пастаянная састаўная частка клетачнага ядра жывёльных і раслінных арганізмаў, носьбіт спадчыннага рэчыва.

[Ад грэч. chrōma — колер, фарба і sōma — цела.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вітамі́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

Арганічнае рэчыва, неабходнае для нармальнай жыццядзейнасці жывых арганізмаў, а таксама прэпарат, які ўтрымлівае такія рэчывы.

|| прым. вітамі́нны, -ая, -ае, вітамі́навы, -ая, -ае і вітаміно́зны, -ая, -ае.

Вітамінная (вітамінавая) лабараторыя.

Вітамінозны тлушч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аргані́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Усякая жывая істота, расліна.

Развіццё арганізмаў.

2. Сукупнасць фізічных і духоўных уласцівасцей чалавека.

Здаровы а.

3. Складанае арганізаванае адзінства (перан.).

Дзяржаўны а.

|| прым. аргані́зменны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

біягеацэно́з, ‑у, м.

Згуртаванне раслінных, жывёльных і мікраскапічных арганізмаў разам з участкам зямной паверхні, які яны займаюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)