desist

[dɪˈzɪst]

v.i.

спыня́цца, устры́мвацца; адмаўля́цца

desist from attempts — адмо́віцца ад спро́баў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

zrzec się

czego адмовіцца; адрачыся ад чаго;

zrzec się spadku — адмовіцца ад спадчыны;

zrzec się tronu — адрачыся ад трона;

zrzec się na rzecz kogo — адмовіцца на карысць каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адбраха́цца, ‑брашуся, ‑брэшашся, ‑брэшацца; зак.

Разм. груб. Адгаварыцца, адмовіцца ад чаго‑н.; выкруціцца. — Ідзі сюды, Анэта, а то я адна не адбрашуся, — пачула яна голас суседкі Агаты. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вырака́цца (адмовіцца) verléugnen vt; sich lóssagen (ад каго-н, чаго-н, von D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сла́басць, -і, ж.

1. гл. слабы.

2. Недахоп фізічных сіл; недамаганне.

Ад слабасці цяжка стаяць на нагах.

3. Недастатковая цвёрдасць і паслядоўнасць у правядзенні чаго-н.

Тут ён праявіў с.

4. перан. Прывычка, схільнасць, ад якой няма жадання адмовіцца (разм.).

С. да азартных гульняў.

Оперны тэатр — мая с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

relinquish [rɪˈlɪŋkwɪʃ] v. fml здава́ць, пакіда́ць;

relinquish one’s place адмо́віцца ад свайго́ ме́сца;

relinquish territory уступі́ць тэрыто́рыю;

relinquish hope пакі́нуць усяля́кую надзе́ю;

relinquish a habit перамагчы́ звы́чку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дале́йшы прил.

1. сравнит. ст. бо́лее далёкий;

2. дальне́йший;

адмо́віцца ад ~шых перагаво́раў — отказа́ться от дальне́йших перегово́ров;

◊ у ~шым — в дальне́йшем

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

адрачы́ся, ‑ракуся, ‑рачэшся, ‑рачэцца; ‑рачомся, ‑рачацеся, ‑ракуцца; зак., каго-чаго і ад каго-чаго.

1. Адмовіцца ад сваіх правоў на што‑н. Адрачыся ад спадчыны. Адрачыся ад трона. □ [Грамабой:] — У людзей языкі доўгія: скажуць — Яначка зямлі адрокся. Крапіва. // Кінуць, не ўзяць. Пусціў Тодар ведзьмара. Усхапіўся той ды наўцекача — і сарочкі адрокся. Якімовіч.

2. Не прызнаць за сваё. [Купала:] Я даў абяцанне дзядзьку Раману, думаю, што і ён ад свайго слова не адрачэцца. Вітка. [Бэсман:] Як вам не сорам: Сказаць і адрачыся ўласных слоў! Глебка. // Адмовіцца ад былых поглядаў, перакананняў, веры. Адрачыся ад царквы. // Адмовіцца ад каго‑н. блізкага (сваякоў, сяброў, аднадумцаў і пад.). Што тут думаць! Усё перадумана. Не разумее старая, што.. [Іллюк] ніколі не адрачэцца ад Васіліны. Хадкевіч. // Парваць сувязь, аддаліцца ад чаго‑н. Ён ад свету сябе адлучыў, Ён адрокся ад скарбаў культуры. Глебка. // Адмовіцца ад якіх‑н. звычак, занятку і пад. Удавец-удалец Ад маны не ўбярогся; Ад світанак-гулянак, Ад дарог не адрокся. Бічэль-Загнетава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

disoblige

[,dɪsəˈblaɪdʒ]

v.t.

1) адмо́віцца зрабі́ць паслу́гу; не лічы́цца з жада́ньнем

2) прычыня́ць невыго́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

go back on

а) здра́дзіць

б) не стрыма́ць сло́ва; адыйсьці́ся, адмо́віцца ад чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)