оборо́тная сторона́ меда́лиадваро́тны бок медаля́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Inversión
[-v-]
f -, -en грам. інве́рсія, адваро́тны пара́дак слоў (у сказе)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
entgégengesetzt
1.
a проціле́глы, проціле́жны
~er Sinn — адваро́тны сэнс
in ~er Ríchtung — у адваро́тным напра́мку; у адваро́тны бок
2.
advу проціле́глым (на)кіру́нку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
medal, ~u
м. медаль;
odwrotna strona ~u — адваротны бок медаля
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
przestawny
перастаўны; перасоўны;
szyk przestawny грам.адваротны парадак слоў; інверсія
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Супраціў ’процідзеянне, змаганне’ (PC, 1999, 2, 83). Адваротны дэрыват ад супраціўленне ’тс’, да супрацівіцца ’пярэчыць, працівіцца’, гл. супраць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рэ́верс
(англ. reverse, ад лац. reversus = адваротны)
1) прыстасаванне, пры дапамозе якога можна мяняць напрамак руху машыны ў процілеглы бок;
2) адваротны бок манеты або медаля;
3) пісьмовае абавязацельства, якое гарантуе што-н.;
4) удар над галавою злева пры гульні ў тэніс.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
рэве́рсар
(англ. reverser, ад лац. reversus = адваротны)
прыстасаванне для пуску ў ход, змены напрамку і хуткасці вярчэння электрычных машын.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
адваро́тм.
1. (адзення) Áufschlag m -(e)s, -schläge, Úmschlag; m;
2. (адваротны бок чаго-н.) Rückseite f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
АБЛО́МЫ АРХІТЭКТУ́РНЫЯ,
працяглыя элементы арх. пластыкі, спалучэнне якіх складае профілі (разрэзы) карнізаў, капітэляў, базаў калон. Размяшчаюцца па гарызанталі, радзей па нахіленай крывой (у архівольтах арак, на нервюрах) ці ламанай (абрамленні парталаў, вокнаў) лініі. Узбагачаюць арх. дэкор, узмацняюць вобразна-маст. выразнасць будынка. Падзяляюцца на прамалінейныя (палічка) і крывалінейныя (вал, гусёк, абцасік і інш.). Найб. пашыраны ў ордэрнай архітэктуры (гл.Ордэр). Узніклі ў класічнай архітэктуры Стараж. Грэцыі, адкуль запазычаны дойлідствам Стараж. Рыма і Візантыі, пасля — Зах. Еўропы. У сучаснай архітэктуры абломам архітэктурным адпавядаюць профілі архітэктурныя.
Абломы архітэктурныя: 1 — палічка; 2 — вал; 3 — «ястрабіная дзюба»; 4 — кіматый (а — прамы, б — адваротны); 5 — абцасік (а — прамы, б — адваротны); 6 — выкружка; 7 — астрагал; 8 — скоцыя.
