apologist

[əˈpɑ:lədʒɪst]

n.

апаляге́т -а m., абаро́нца -ы m. & f. (ве́ры, ідэ́і)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

opiekunka

ж.

1. абаронца; заступніца;

2. апякунка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ха́ўбек

(англ. half-back, ад half = напалову + back = абаронца)

паўабаронца ў футболе і хакеі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Паборнік ’заўзяты прыхільнік, абаронца каго-, чаго-н.’ (ТСБМ). Рус. побо́рник, ст.-рус. побо́рник (XII ст.), серб.-харв. побо́рник ’тс’. Да бароцца (гл.). У бел. мове можа быць новым кніжным запазычаннем з рус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хада́йнік, ‑а, м.

1. Той, хто хадайнічае за каго‑н.; заступнік, абаронца. Аляксандр Акімавіч быў нам сябрам, начальствам, добраахвотным хадайнікам па нашых больш ці менш важных справах. М. Стральцоў.

2. Уст. Асоба, якая вядзе чыю‑н. справу ў судах, установах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Beschüzer

m -s, -

1) абаро́нца, апяку́н

2) засту́пнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Apologét

m -en, -en апалаге́т, абаро́нца, заўзя́ты прыхі́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

interceder

[,ɪntərˈsi:dər]

n.

засту́пнік, хада́йнік -а m., абаро́нца -ы m.; засту́пніца, хада́йніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pleader

[ˈpli:dər]

n.

1) абаро́нца (асаблі́ва судо́вы)

2) засту́пнік -а m., засту́пніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ідэо́лаг

(ад гр. idea = паняцце + -лаг)

прыхільнік, абаронца ідэалогіі якога-н. грамадскага класа, групы, кірунку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)