Verbum

мех², ме́ха, мн. мяхі́ і мяхо́ў, м.

1. Прыстасаванне са скуры для нагнятання паветра ў горан у кавальскай справе, а таксама для прывядзення ў дзеянне некаторых музычных інструментаў.

2. У фатаграфіі: святлонепранікальная частка фатаграфічнай камеры, падобная на гармонік.

механа...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. механізм, механічны, напр.: механагідраўлічны, механазборачны, механатэрапія, механаўзброенасць.

механізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Аснасціць (аснашчаць) машынамі, механізмамі, перавесці (пераводзіць) на механічную цягу, энергію.

М. сельскую гаспадарку.

|| наз. механіза́цыя, -і, ж.

М. працаёмкіх працэсаў.

механіза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па абслугоўванні сельскагаспадарчых машын.

|| прым. механіза́тарскі, -ая, -ае.

механі́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Унутраная частка машыны, прылады, апарата і пад., якая прыводзіць іх у дзеянне.

Гадзіннікавы м.

2. перан. Унутраная сістэма чаго-н., што вызначае парадак якога-н. віду дзеяння.

Дзяржаўны м.

Гаспадарчы м.

3. чаго. Сукупнасць працэсаў, з якіх складаецца якая-н. фізічная, хімічная, фізіялагічная і пад. з’ява.

М. хімічнай рэакцыі.

|| прым. механі́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

меха́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па механіцы, а таксама асоба, якая назірае за работай машын.

меха́ніка, -і, ДМ -ніцы, ж.

1. Раздзел фізікі аб руху цел у прасторы і сілах, якія выклікаюць гэты рух.

Тэарэтычная м.

2. Галіна тэхнікі, што займаецца пытаннямі прымянення вучэння пра рух і сілы для вырашэння практычных задач.

Прыкладная м.

3. перан. Складаная будова, сутнасць чаго-н. (разм.).

Хітрая м.

○

Нябесная механіка — раздзел астраноміі, які вывучае рух нябесных цел Сонечнай сістэмы.

|| прым. механі́чны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

М. рух.

механі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Паслядоўнік механіцызму.

механіцы́зм, -у, м.

Светапогляд, які зводзіць усю разнастайнасць свету да механічнага руху матэрыі, а складаныя заканамернасці развіцця да законаў механікі.

|| прым. механісты́чны, -ая, -ае.

механі́чны, -ая, -ае.

1. гл. механіка, механізм.

2. Машынальны, які не рэгулюецца свядомасцю; аўтаматычны.

Механічная работа.

Запомніць механічна (прысл.).