аплява́цца, аплююся, аплюешся, аплюецца; аплюёмся, аплюяцеся; зак.

Разм. Апляваць, апырскаць сябе слінай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблы́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Апавіць, абматаць сябе чым‑н. Аблытацца рамянямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абляпі́цца, ‑ляплюся, ‑лепішся, ‑лепіцца; зак.

Разм. Абляпіць сябе чым‑н. Абляпіцца пластырам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лавела́снічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Паводзіць сябе як лавелас; заляцацца да жанчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наўю́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Нагрузіць сябе чым‑н. Наўючыцца клункамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непразры́сты, ‑ая, ‑ае.

Які не прапускае праз сябе прамяні святла. Непразрыстае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парэ́зацца, ‑рэжуся, ‑рэжашся, ‑рэжацца; зак.

Парэзаць, параніць сябе чым‑н. вострым, навостраным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самавыкрыва́нне, ‑я, і самавыкрыццё, ‑я, н.

Выкрыванне самога сябе, сваіх дзеянняў, учынкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаспаку́са, ‑ы, ж.

Спакушэнне сябе прыемнымі, але нязбытнымі марамі, спадзяваннямі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страхава́льнік, ‑а, м.

Асоба або ўстанова, якая страхуе сябе або сваю маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)