страка́тасць, ‑і, ж.

1. Рознакаляровасць, пярэстасць. Прывольныя лугі вабяць сваім раздоллем, прыгожасцю, цудоўнай стракатасцю колераў і размаітасцю пахаў. Асіпенка.

2. перан. Разнароднасць. Назвы пасад воінскіх начальнікаў адлюстроўваюць тую лексічную стракатасць, якая з’явілася вынікам сутыкнення славянскай і заходнееўрапейскай сістэм у арганізацыі вайсковай справы. Гіст. лекс. бел. мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хітры́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Праяўляць хітрасць. Відаць, толькі гордасць не дазваляла прызнацца, як цяжка быць дачкой генерала, як даводзіцца хітрыць, каб не сказаць дома праўды, куды ідзеш. Карпюк. — Не, у мяне яшчэ ёсць справы, — Мядзведзеў хітрыў: ён не хацеў бесцырымонна выпраўляць капітана з кабінета. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бадзя́цца (марна траціць час) umhérschlendern vi (s); (сноўдацца) (umhér)wándern vi (s); strómern vi (разм); vagabundíeren [vɑ-] vi (s) (весці вандроўнае жыццё);

бадзя́цца без спра́вы müßig gehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ве́данне н

1. (знаёмства з чым-н) Kénntnis f -, -se;

ве́данне чаго-н das Wíssen um (A);

з ве́даннем спра́вы mit Sáchkenntnis;

2. (падпарадкаванне) Unterstéllung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

неўсталява́ны

1. (які не зусім сфармаваўся) das, was sich noch nicht vollkómmen formíert [heráusgebildet] hat;

2. (неўладкаваны) nicht éingerichtet; úngeregelt; úngeordnet;

неўсталява́ныя спра́вы úngeordnete Ángelegenheiten; úngeregelte Geschäfte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абстая́ць разм sich verhálten*, stéhen* vi;

спра́ва абстаі́ць з ім дрэ́нна es steht schlimm [bedénklich] um ihn;

спра́вы абстая́ць до́бра álles geht gut; álles ist in Órdung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бюракраты́зм

(фр. bureaucratisme, ад bureau = бюро + + гр. kratos = улада)

1) канцыляршчына, папяровая валакіта, фармальныя адносіны да справы;

2) тое, што і бюракратыя 1.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

krucho

дрэнна, кепска, блага;

krucho z nim — яго справы дрэнныя (кепскія);

krucho z pieniędzmi — дрэнна з грашыма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozpoznanie

н.

1. распазнанне; пазнаванне; апазнанне;

2. разведка; абследаванне;

3. дыягназ; вызначэнне (хваробы);

4. юр. слуханне (справы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ветрыцца 1 ’праветрывацца, сушыцца’ (Нас.). Да ветрыць 1 тое ж польск. wietrzyć się ’праветрывацца’; ’падпадаць пад дзеянне свежага паветра’, серб. ве̏трити се ’тс’.

Ветрыцца 2 ’прастуджвацца, асвяжацца’ (Нас.). Да ветрыцца 1.

Ветрыцца 3 ’хадзіць без справы, бадзяцца, швэндацца’ (карэліц., Янк. Мат.). Да дзеяслова ветрыцца 1, у якога павінна было быць таксама значэнне ’знаходзіцца на паветры’ → ’псавацца пад уздзеяннем ветру’ → ’быць ветраным, легкадумным, ветрагонам’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)