александры́т, ‑у, М, ‑рыце, м.

Каштоўны камень смарагдава-зялёнай афарбоўкі пры дзённым святле і чырвона-фіялетавы пры штучным асвятленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плытахо́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Прыстасаванне, пры дапамозе якога плыты пры сплаве праходзяць цераз плаціпу, не парушаючы яе работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэраміцы́н, ‑у, м.

Лекавы сродак з групы антыбіётыкаў, які ўжываецца пры запаленні лёгкіх, бруцэлёзе, ганарэі і пры хваробах вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

grapple

[ˈgræpəl]

1.

v.t.

схапі́ць і мо́цна трыма́ць; мо́цна ўхапі́цца, учапі́цца

2.

v.i.

1) змага́цца; счапля́цца, схапля́цца (пры ду́жаньні)

2) шука́ць пры дапамо́зе ко́шкі пад вадо́ю

3.

n.

суты́чка, барацьба́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

флекты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да флексіі, утварае формы пры дапамозе флексіі. Флектыўны лад мовы.

•••

Флектыўныя мовы — мовы, якія ўтвараюць формы слоў пры дапамозе флексій (у тым ліку і пры дапамозе ўнутраных флексій).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бра́мнік, ‑а, м.

Уст. Вартаўнік, дзяжурны пры браме, пры ўваходзе куды‑н. Брамнік з грукатам адчыніў перад возам браму. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэро́н, ‑у, м.

Лекавы процірвотны сродак, які ўжываецца пры марской і паветранай хваробах, пры рвоце ў цяжарных жанчын і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

краваха́рканне, ‑я, н.

Выдзяленне крыві разам з макротай пры туберкулёзе лёгкіх, горла, а таксама пры некаторых захворваннях сардэчна-сасудзістай сістэмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а³, часц.

1. Ужыв. як пытальны водгук на зварот або пры перапытванні недачутага. —

Гэй, уставай! — А? Чаго?

2. Ужыв. пры паўторным звароце да каго-н. з мэтай прыцягнуць увагу.

Сынок, а сынок... уставай!

3. Ужыв. ў пачатку рэплікі, якой пачынаецца гутарка, для ўзмацнення выразнасці, пераканаўчасці.

А як нам будзе добра!

А чаму ў вас цёмна?

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сустрэ́чны, -ая, -ае.

1. Які рухаецца насустрач.

С. цягнік.

С. вецер.

Ніхто з сустрэчных (наз.) не спыніўся.

2. Які адбываецца пры сустрэчы, пры руху з двух бакоў.

С. бой.

С. агонь.

3. Які даецца ў адказ на што-н.

С. план.

◊

Першы сустрэчны — хто трапіцца, выпадковы.

Сустрэчны (наз.) і папярэчны — любы без разбору чалавек, усякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)