парфі́р
(гр. porphyreos = пурпуровы)
вулканічная горная парода, у якой асобныя крышталі вылучаюцца з асноўнай масы сваёй велічынёй ці колерам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
п’етрэ́н
(ад бельг. Pietrain = назва мясцовасці ў Бельгіі)
парода свіней мяснога напрамку, выведзеная ў пач. 20 ст. у Бельгіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пінцга́ў
(ад ням. Pinzgau = назва мясцовасці ў Аўстрыйскіх Альпах)
парода буйной рагатай жывёлы малочна-мясной прадуктыўнасці, выведзеная ў Аўстрыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пу́мі
(венг. pumi)
парода сабак з групы пастухоўскіх аўчарак, выведзеная ў Венгрыі скрыжаваннем пулі з нямецкай і французскай аўчаркамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
рамбулье́
(фр. Rambouület = назва мясцовасці ў Францыі)
парода танкарунных авечак шэрсна-мяснога кірунку, выведзеная ў Францыі ў 18 ст.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ратве́йлер
(ням. Rottweiler, ад Rottweil = назва горада ў Германіі)
парода службовых сабак, выведзеная ў Германіі ў пач. 20 ст.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
торфавівіяні́т
(ад торф + вівіяніт)
горная парода, якая складаецца з торфу і вівіяніту, выкарыстоўваецца як мясцовае арганічнае і фасфатнае ўгнаенне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
траверці́н
(іт. travertino)
горная парода, нацёчныя адклады вуглякіслага кальцыю (кальцыту, араганіту) з халодных ці гарачых мінеральных крыніц; вапняковы туф.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
са́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да сала (у 1, 2 знач.). Сальная праслойка. // Зроблены з сала. Сальная свечка.
2. Прызначаны для атрымання сала; з высокім утрыманнем сала. Сальны адкорм. Сальная парода свіней.
3. Забруджаны салам. Сальныя плямы. // Тлусты, блішчасты ад сала. — Дык жа выхадны сёння, — вылазячы з-за стала і выціраючы сальныя вусны, сказаў Гарвась. Хадкевіч.
4. перан. Непрыстойны, грубы, цынічны. Сальны анекдот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сільвіні́т, ‑у, М ‑ніце, м.
1. Асадкавая горная парода, у склад якой уваходзяць сільвін, каменная соль і іншыя дамешкі. Скарбы мора збірала вякамі, Шліфавала яго, як граніт, — Цудадзейны гарачы камень, Соль жыцця, соль зямлі — сільвініт. Хведаровіч. Адшукалі ў глыбіні.. нафту, соль і сільвініты. Дубоўка.
2. Калійнае ўгнаенне, вырабленае з гэтай пароды. Да гэтага часу.. вазілі ў калгасы сільвініт — не зусім чыстую падкормку для пасеваў. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)