Verbum

назіра́нне, -я, н.

1. гл. назіраць.

2. мн. -і, -яў. Тое, што заўважана ў працэсе вывучэння, разгляду чаго-н., нагляданняў за кім-, чым-н.

Навуковыя назіранні.

напа́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто працуе ў пары з кім-н.

Шафёры-напарнікі.

|| ж. напа́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. напа́рніцкі, -ая, -ае.

напро́ці, прысл. і прыназ. (разм.).

1. прысл. Тое, што і насупраць, насупроць.

Сядзець н.

2. прыназ. з Р. Прама перад кім-н.

Сын сядзеў н. бацькі.

неспако́й, -ю, м.

1. Трывога, душэўнае ўзбуджэнне.

Яго ахапіў н.

2. Масавае хваляванне, узбуджэнне.

Грамадскі н.

3. Турботы, клопаты аб кім-, чым-н.

Н. за сына.

няўзго́днены, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены ўзгодненасці, адзінства.

Няўзгодненыя дзеянні.

2. Які не ўзгадніліь або не паспелі ўзгадніць з кім-н.

Н. план.

|| наз. няўзго́дненасць, -і, ж.

пазмага́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак., з кім-чым, за каго-што і без дап.

Прыняць удзел у барацьбе; змагацца некаторы час.

Давялося доўга п. за справядлівасць.

радні́цца, радню́ся, ро́днішся, ро́дніцца; незак.

1. Уступаць у адносіны роднасці, сваяцтва з кім-н.

Р. з суседзямі.

2. Збліжацца, мець падабенства.

|| зак. парадні́цца, -радню́ся, -ро́днішся, -ро́дніцца.

раззнаёміцца, -млюся, -мішся, -міцца; зак. (разм.).

1. Спыніць, перарваць знаёмства з кім-н.

2. Перазнаёміцца з усімі, многімі, пашырыць кола знаёмых.

Р. з многімі ў горадзе.

турбо́тны, -ая, -ае.

1. Які турбуецца, клапоціцца аб кім-, чым-н.

Турботная гаспадыня.

2. Напоўнены рознымі турботамі, неспакойны.

Т. дзень.

Турботная справа.

|| наз. турбо́тнасць, -і, ж.

увіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак., каля каго (разм.).

Вярцецца каля каго-н., неадступна хадзіць за кім-н., дамагаючыся чаго-н., дагаджаючы каму-н.

У. каля дзяўчыны.