wsiadać

незак. сядаць;

wsiadać na wóz — сядаць на воз;

wsiadać na konia — сядаць на каня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dosiadać

незак. czego сядаць (на каня, матацыкл і да т.п.);

dosiadać motocykla — сесці на матацыкл

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пле́сні ’вяснушкі’ (светлаг., рагач., б.-каш., Мат. Гом.), плесня ’тс’ (слаўг., карм., ветк.), слаўг., карм. плесневыя ’з вяснушкамі’ (ЛА, 3), рус. смал. плесни ’вяснушкі’, плеашвыіі ’з вяснушкамі’, прыбалгыйск. ’сівы (пра масць каня)’, польск. pleśń ’чорная плесня на грабні пеўня’. Да плесня (гл.) < і.-е. plek‑sn‑i‑s ’пляма’ (Банькоўскі, 2, 607). Сюды ж ст.-бел. плеснивый, плесневый ’светла-шэрай масці’ (1552 г.), якое Булыка (Лекс. запазыч., 124) выводзіць са ст.-польск. pleśń iwy; параўн. таксама ст.-чэш. plesnivy ’пакрыты плесняй’, ’сівы, белапёры (пра каня)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

horsewhip

[ˈhɔrshwɪp]

1.

n.

пу́га f., хлыст -а́ m.

2.

v.t.

хваста́ць, сьцяба́ць пу́гай (каня́), бічава́ць, хваста́ць бізуно́м (чалаве́ка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flighty

[ˈflaɪti]

adj.

1) няста́лы; ве́траны; капры́зны; лёгкаду́мны, пусты́, несур’ёзны

2) прыдуркава́ты

3) пудлі́вы (пра каня́)

4) мімалётны, недаўгаве́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gee

I [dʒi:]

1.

interj.

но! напра́ва! (на каня́, асла́)

2.

v.

паваро́чваць напра́ва

II [dʒi:]

interj., informal

ну, далібо́г!

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Но́ца ’адгоннае слова на каня’ (Мядзв.), ’= рус. нуте’: Ноца ў поле (Касп.). Ад но (гл.) + ца (узмацняльная часціца, па паходжанню, відаць, форма він. скл. энклітычнага займенніка, параўн. рус. ‑те у той жа функцыі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сі́-і-і ‘выгук, якім спыняюць вала ці каня’ (Варл.). Няясна; параўн. укр. сі, сі‑ссі ‘выгукі, якімі адганяюць кароў’, сі‑сі ‘вокліч, якім падклікаюць ягнят’ — таксама няяснага паходжання, гл. ЕСУМ, 5, 249.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тупру́лькась-тупру́лькась — выгукі, якімі падклікаюць каня (ТС). Выклічнік, у аснове якога спалучэнне тпру́ля‑тпру́ля ‘падзыўныя для жарабяці’, пашыранае ласкальнымі суфіксамі ‑ка‑, -сь, а таксама ўстаўным ‑у‑ ў пачатку слоў. Гл. тпро-тпро, тпру.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Trott

m -s, -e рысь (бег каня)

es geht álles den álten ~ — усё ідзе́ па-старо́му

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)