прынітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Злучыць пры дапамозе нітоў. Прыставаць адзін шчыт да другога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Таўхаць каго‑н. Ты не таўхайся! // Таўхаць адзін аднаго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотапапе́ра, ‑ы, ж.

Папера для пячатання фатаграфій, адзін бок якой пакрыты святлоадчувальным слоем; фатаграфічная папера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штос, ‑а, м.

1. Старадаўняя азартная картачная гульня.

2. Спец. Адзін з прыёмаў у фехтаванні.

[Ням. Stoß.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

э́пас

(гр. epos = слова, апавяданне)

1) гераічныя народныя паданні (напр. былінны э.);

2) адзін з трох асноўных родаў мастацкай літаратуры (побач з драмай і лірыкай); апавядальныя творы (напр. раман — адзін з жанраў эпасу).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Ляўтра́ ’гультай’ (глыб., Сл. ПЗБ) — адзін з варыянтаў лексем лотр, лойтра (гл.), відавочна, кантамініраваны літуанізм, параўн. lãtras ’бадзяга’, laũšis ’тоўсты, непрыгожа апрануты чалавек’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прысе́сць, про́сясць, про́сяць, про́сізь ’палатно, натканае за адзін прыём; палатно, складзенае ў выглядзе гармоніка’ (віл., чэрв., пух., іўеў., шчуч., Сл. ПЗБ). Гл. прасе́сць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Куявія,

адзін з цэнтраў Старажытнай Русі.

т. 9, с. 68

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

турма,

адзін з відаў папраўчай установы.

т. 16, с. 49

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

умости́ть сов., разг.

1. (вымостить) умасці́ць; (камнем) вы́брукаваць;

2. (уложить) умасці́ць;

всё умости́ть на один воз усё ўмасці́ць на адзі́н воз;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)