Verbum

вы́маніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак.

1. каго (што). Вабячы, прымусіць выйсці адкуль-н.

В. драпежніка з нары.

2. што. Набыць хітрыкамі, падманам.

В. грошы.

|| незак. выма́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́рачыся, -ракуся, -рачашся, -рачацца; -рачамся, -рачацеся, -ракуцца; вы́ракся, -клася; зак., каго-чаго.

Адмовіцца, не прызнаць сваім.

В. родных.

В. свайго сына.

|| незак. вырака́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. вырачэ́нне, -я, н.

вы́тыркнуць, -ну, -неш, -не; вы́тыркнуў; -ні; -нуты; зак., каго-што (разм.).

Выставіць, высунуць за межы чаго-н.; утварыць выступ.

В. ногі ў праход.

В. галаву.

|| незак. вытырка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

гало́ўны, -ая, -ае.

1. Самы важны, асноўны.

Г. тэзіс даклада.

Галоўная гераіня п’есы.

2. Які ўзначальвае каго-, што-н., старшы па службе; які падпарадкоўвае іншых.

Г. інжынер завода.

Г. сказ.

ганя́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак.

1. Праследуючы, бегаць за кім-, чым-н., імкнучыся злавіць.

2. Імкнуцца да чаго-н., дамагацца каго-, чаго-н.

Г. за матылькамі.

Г. за модным адзеннем.

арэо́л, -а, м.

1. Светлавы круг, ззянне вакол ярка асветленага прадмета, а таксама на фатаграфіі такога прадмета (спец.).

2. перан. Гонар, пашана вакол каго-н. (высок.).

Быць у арэоле славы.

асімілява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак. і незак., каго-што.

Відазмяняючы, прыпадобніць (прыпадабняць).

|| наз. асіміля́цыя, -і, ж.; прым. асіміляты́ўны, -ая, -ае і асіміляцы́йны, -ая, -ае.

Асімілятыўнае аканне.

Асіміляцыйны працэс.

аску́бці, -у́б, -убе́ш, -убе́; -убём, -убяце́, -убу́ць; -у́б, -у́бла; -убі́; -у́баны і -у́бены; зак., каго-што.

Тое, што і абскубці.

|| незак. аскуба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і аску́бваць, -аю, -аеш, -ае.

асты́ць і асты́нуць, -ну, -неш, -не; асты́ў, асты́ла; асты́нь; зак.

1. гл. стыць.

2. перан. Стаць спакайнейшым, абыякавым да каго-, чаго-н.

А. да хакея.

|| незак. астыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

асяло́к, -лка́, мн. -лкі́, -лко́ў, м.

1. Тачыльны дробназярністы камень, брусок.

2. Камень для выпрабавання каштоўных металаў.

3. перан. Сродак праверкі каго-, чаго-н.

Гэта будоўля — а. для маладога спецыяліста.