Verbum

мача́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Страва з сала, мяса і каўбасы, падкалочаная мукой.

М. — нацыянальная страва беларусаў.

мача́нне, -я, н.

1. гл. мачаць.

2. Тое, што і мачанка.

ма́чаха, -і, ДМ -часе, мн. -і, -чах і ма́чыха, -і, ДМ -чысе, мн. -і, -чых, ж.

Няродная маці, жонка бацькі ў адносінах да яго дзяцей ад папярэдняга шлюбу.

мача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што.

1. Апускаць у што-н. вадкае або сыпкае.

М. бульбу ў скваранае сала.

2. Вырабляць што-н. апусканнем у які-н. раствор (спец.).

М. запалкі.

|| аднакр. макну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. мача́нне, -я, н.

ма́чта, -ы, ДМ -чце, мн. -ы, мачт і -аў, ж.

Высокі слуп для парусоў на судне, а таксама збудаванне ў выглядзе слупа для розных мэт.

|| прым. ма́чтавы, -ая, -ае.

М. лес.

М. ліхтар.

мачтавы́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м.

Матрос, які нясе службу на мачце.

мачто́ўнік, -у, м.

Лес, прыгодны для мачтаў.

М. знаходзіцца пад пільнай аховай.

мачу́лішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н. (гіст.).

Месца, дзе мочаць лён, каноплі і пад.

мачы́льня, -і, мн. -і, -лень і -льняў, ж.

Тое, што і мачулішча.

ма́чыха гл. мачаха.