Verbum

падпо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. і падпо́ра, -ы, мн. -ы, -по́р, ж.

Палка, брус, слуп і пад., якімі падпіраюць што-н.

П. пад яблыню.

падпо́рны, -ая, -ае.

Які падтрымлівае што-н., служыць падпоркай.

П. слуп.

падпо́ўзваць гл. падпаўзці.

падпра́віць, -ра́ўлю, -ра́віш, -ра́віць; -ра́ўлены; зак., што.

Крыху выправіць, паправіць.

П. дах.

П. чарцёж.

|| незак. падпраўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. падпра́ўка, -і, ДМ -ра́ўцы, ж.

падпра́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., што і чаго.

Пражачы, прыгатаваць для яды.

П. боб.

|| незак. падпра́жваць, -аю, -аеш, -ае.

падпра́паршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

У царскай арміі: вышэйшае званне унтэрафіцэрскага саставу, а таксама асоба, якая мела гэта званне.

|| прым. падпра́паршчыцкі, -ая, -ае.

падпускны́ гл. подпуск.

падпусці́ць, -ушчу́, -у́сціш, -у́сціць; -у́шчаны; зак.

1. каго (што). Даць наблізіцца, падысці.

П. звера на адлегласць стрэлу.

2. што. Сказаць, скарыстаўшы зручны момант (разм.).

П. жарт. П. шпільку (перан.).

|| незак. падпуска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

падпява́ла, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ва́л (разм., неадабр.).

Той, хто ўгодліва падтрымлівае каго-н. з карыслівых меркаванняў.

Абкружыць сябе падпяваламі.

падпява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каму.

1. Спяваць, уторачы каму-, чаму-н.

П. басам.

2. перан. Згаджацца з кім-н. з карыслівых меркаванняў (разм., неадабр.).