Verbum

бліску́чы, -ая, -ае.

1. Які бліскае, ззяе, выпраменьвае святло.

Бліскучыя цацкі.

2. перан. Выдатны, надзвычайны.

Б. поспех.

Б. адказ студэнта.

|| наз. бліску́часць, -і, ж.

бу́лачнік, -а, мн. -і, -аў м. (уст.).

Уладальнік булачнай або прадавец булак, а таксама пекар, які іх выпякае.

|| ж. бу́лачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

бутафо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тэатральны служачы, адказны за бутафорыю (у 1 знач.), а таксама майстар, які яе вырабляе.

|| прым. бутафо́рскі, -ая, -ае.

бязво́дны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены вады, вільгаці.

Бязводная пустыня.

2. Які не мае ў сваім складзе вады (спец.).

Б. раствор.

|| наз. бязво́днасць, -і, ж.

бязме́жны, -ая, -ае.

1. Які не мае бачных межаў, бяскрайні.

Бязмежныя прасторы.

2. перан. Надзвычайны, глыбокі (пра пачуцці).

Бязмежная радасць.

|| наз. бязме́жнасць, -і, ж.

бязме́рны, -ая, -ае.

1. Які немагчыма або цяжка вымераць.

Бязмерная глыбіня.

2. перан. Надзвычайна глыбокі, моцны (пра пачуцці).

Бязмернае гора.

|| наз. бязме́рнасць, -і, ж.

бяспло́дны, -ая, -ае.

1. Няздольны даваць патомства.

2. Неўрадлівы.

Бясплодная глеба.

3. перан. Які не дае ніякіх вынікаў.

Бясплодныя спробы.

|| наз. бяспло́днасць, -і, ж.

ва́дкі, -ая, -ае.

Які знаходзіцца ў стане вадкасці, здольны цячы.

Вадкія рэчывы (у адрозненне ад цвёрдых і газападобных). Вадкае паліва.

|| наз. ва́дкасць, -і, ж.

аквана́ўт, -а, М -ўце, мн. -ы, -аў, м.

Даследчык мора, які праводзіць назіранні пад вадой.

|| ж. аквана́ўтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

ако́лышак, -шка, мн. -шкі, -шкаў, м.

Частка некаторых галаўных убораў — абадок, да якога прымацоўваецца верх і які непасрэдна аблягае галаву.

Шапка з чырвоным аколышкам.