Verbum

ветраны́, -а́я, -о́е.

Які прыводзіцца ў рух ветрам.

В. млын.

○

Ветраная воспа — часцей дзіцячая заразная хвароба, якая суправаджаецца буйным сыпам.

выліча́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст па вылічальнай тэхніцы.

2. Прыбор, які робіць вылічэнні.

|| прым. выліча́льніцкі, -ая, -ае.

выніко́вы, -ая, -ае.

1. З падагульненымі вынікамі, паказчыкамі.

В. рахунак.

2. Які даў або дае добрыя вынікі; рэзультатыўны.

Выніковая сустрэча.

вяльмо́жны, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца вяльможам; знатны (уст.).

В. пан.

2. Уласцівы вяльможы, зняважліва-паблажлівы (іран., неадабр.).

В. тон.

гадлі́вы, -ая, -ае.

Які не можа пераносіць гадкага; грэблівы.

Г. чалавек.

Г. жэст (поўны агіды, грэблівасці).

|| наз. гадлі́васць, -і, ж.

гало́сны, -ая, -ае.

Пра гук мовы: які ўтвараецца пры свабодным праходжанні паветра праз поласць рота.

Г. гук.

Ненаціскныя галосныя (наз.).

азнаямле́нчы і азнаямля́льны, -ая, -ае.

Той, які дае звесткі пра што-н., знаёміць з чым-н.

Азнаямленчая практыка.

А. візіт.

аку́стык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст у галіне акустыкі (у 1 знач.).

2. Работнік, які абслугоўвае гукаўлоўныя апараты.

александры́т, -у, М -ры́це, м.

Каштоўны камень, які змяняе свой колер ад ізумруднага (днём) да цёмна-чырвонага (пры штучным асвятленні).

анані́м, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Аўтар, які ўтойвае сваё прозвішча, а таксама літаратурны твор без указання прозвішча аўтара.