запле́чча н. разм.

1. óberer Teil des Ménschenrückens;

2. перан. Rückendeckung f -, Rückhalt m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

змата́цца

1. (пра пражу) sich áufwickeln;

2. перан. разм. (уцячы) verdúften vi, sich verdrücken; Reißáus néhmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зрына́ць, зры́нуць

1. (зваліць уніз) hinábwerfen* vt;

2. перан. (пазбавіць улады) stürzen vt; zu Fall bríngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зя́па ж. разм. Maul n -s, Mäuler, Ráchen m -s, -; перан. Schlund m -(e)s, Schlünde

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

імпэ́т м.

1. Héftigkeit f -, Úngestüm n -(e)s;

2. перан. (запал) Féurigkeit f -, Léidenschaftlichkeit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

rzucić

зак. кінуць;

rzucić wzrokiem — кінуць позірк;

rzucić wezwanie — кінуць заклік;

rzucić myśl — падаць думку (ідэю);

rzucić światło na co — перан. высветліць, асвятліць што;

rzucić na papier перан. накідаць (што) на паперы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

piętno

н.

1. перан. гіст. кляймо; адбітак; знак;

odcisnąć na kim/czym swoje piętno — пакласці свой адбітак на кім/чым;

piętno zbrodni перан. кляймо злачынства;

2. (на скуры) пляма, радзімы знак, радзімка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

накаці́цца, -качу́ся, -ко́цішся, -ко́ціцца; зак.

1. Коцячыся, наткнуцца, ускаціцца на каго-, што-н.

Бочка накацілася на нагу.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Коцячыся, набегчы, пакрыць сабою.

Хваля накацілася на бераг.

3. перан. Нечакана ўзнікнуўшы, ахапіць.

Бяда раптоўна накацілася на вёску.

|| незак. нако́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напо́ўніцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніцца; зак.

1. Стаць поўным, занятым; насыціцца, запоўніцца чым-н.

Вежа напоўнілася вадой.

Пакой напоўніўся пахамі.

2. перан. Стаць поўнасцю занятым якімі-н. думкамі, пачуццямі і пад.

Сэрца напоўнілася радасцю.

|| незак. напаўня́цца, -я́ецца.

|| наз. напаўне́нне, -я, н.

Пульс добрага напаўнення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нарадзі́цца, -раджу́ся, -ро́дзішся, -ро́дзіцца; зак.

1. З’явіцца на свет (пра чалавека, жывёл).

Нарадзіўся сын.

Н. ў вёсцы.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. З’явіцца; узнікнуць, пачацца.

Нарадзілася ідэя.

◊

Нарадзіцца ў сарочцы — быць удачлівым, шчаслівым ва ўсім.

|| незак. нараджа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; наз. нараджэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)