по́відну, прысл.

Пакуль відна, пакуль настане цемната. Хоць сонца яшчэ і не скора пакажацца над лесам, але повідну ўсё ж весялей. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праку́с, ‑у, м.

Рана ад укусу; пракушанае месца. Асабліва небяспечныя для худобы паўторныя пракусы скуры на месцы не зажыўшай яшчэ ранкі. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прала́з, ‑у, м.

Адтуліна, вузкі праход, праз якія можна пралезці, прайсці. [Васіль] пачаў яшчэ больш упарта і настойліва другой рукою разграбаць пралаз... Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прахо́н, ‑у, м.

Разм. Праход, адтуліна, праём. Па вуліцы Карла Маркса стаялі яшчэ сцены камяніц са сляпымі прахонамі вокнаў і дзвярэй. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпра́сці, ‑праду, ‑прадзеш, ‑прадзе; ‑прадзём, ‑прадзяце; пр. прыпраў, ‑прала; зак., што і чаго.

Спрасці яшчэ, у дадатак да спрадзенага. Прыпрасці трохі нітак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пухля́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і пухлы. Яшчэ з парога.. [гаспадыня] ветліва прывіталася, несучы на пухлявых губах прыемную ўсмешку, уласцівую толькі жанчынам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разалга́цца, ‑лгуся, ‑лжэшся, ‑лжэцца; ‑лжомся, ‑лжацеся, ‑лгуцца; зак.

Разм. Пачаўшы лгаць, захапіцца хлуснёй. [Мужчын] слухалі, нават заахвочвалі, каб даць разалгацца яшчэ болей. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разваява́цца, ‑ваююся, ‑ваюешся, ‑ваюецца; зак.

Разм. Пачаць бурна праяўляць раздражненне, абурэнне, гнеў. — Ну, ты там... Разваявалася!.. — крыкнуў .. [Андрэй] яшчэ. Так любога ўходаеш. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развідне́цца, ‑еецца; безас. зак.

Тое, што і развіднець. Нарэшце ранічкаю, калі не зусім яшчэ развіднелася, Саўка асмеліўся зайсці ў Цімохаў двор. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тры́гла, ‑ы, ж.

Марская прамысловая рыба сямейства трыглаў атрада акунепадобных, якую называюць яшчэ марскім пеўнем; водзіцца ў Чорным, Балтыйскім і далёкаўсходніх морах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)