ooze

[u:z]

1.

v.

1) прасо́чвацца, сачы́цца

2) зьніка́ць, міна́ць

His courage oozed away as he waited — Адва́га ў яго́ зьніка́ла, паку́ль ён чака́ў

His strength oozed away — Сі́лы яго́ пакі́нулі

2.

n.

паво́льнае цячэ́ньне, прасо́чваньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blandish

[ˈblændɪʃ]

v.t.

1) угаво́рваць; задо́брываць, уце́шваць

She blandished him — Яна́ задо́брыла яго

2) лісьлі́віць, падла́шчвацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

thereto

[,ðerˈtu:]

adv.

1) да таго́, да яго́

2) у дада́так; такса́ма; апрача́ таго́; звыш таго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

emaciate

[ɪˈmeɪʃieɪt]

v.

высу́шваць, мардава́ць, зьнясі́льваць

A long illness had emaciated him — До́ўгая хваро́ба зьнясіліла яго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

падкле́так Частка зямельных уладанняў, якая належыць каралеўскаму двару, знаходзіцца ў карыстанні асоб, якія служаць пры яго свірне або клеці (Нас. АУ). Тое ж падкле́т (Нас. АУ).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

паязе́р'е Месца ўздоўж возера, па той бок яго (Слаўг.).

□ в. Паязер'е (1792 ЦДГА БССР, ф. 2349, воп. 1, спр. 1, л. 77) каля в. Шаламы Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

тяготи́ть несов.

1. абцяжа́рваць;

снег тяготи́т кро́влю снег абцяжа́рвае дах;

тёплая оде́жда его́ тяготи́ла цёплае адзе́нне абцяжа́рвала яго́;

2. (быть в тягость) быць у цяжа́р (каму, чаму), быць (з’яўля́цца) ця́жкім (для каго, для чаго);

меня́ тяготи́т его́ прису́тствие мне ў цяжа́р яго́ прысу́тнасць;

3. уст. (угнетать) гнясці́; (мучить — ещё) му́чыць;

его́ тяготи́ли воспомина́ния яго́ прыгнята́лі (му́чылі) успамі́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стэрэафані́я

(ад стэрэа- + -фанія)

спосаб узнаўлення гуку, пры якім успрыняцце яго з’яўляецца аб’ёмна-прасторавым, дае ўяўленне аб яго крыніцы і напрамку гучання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тор​1

(лац. torus = выпукласць)

геаметрычнае цела, якое ўтвараецца вярчэннем круга каля восі, што ляжыць у яго плоскасці, але не перасякае яго.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вхо́жий / я (ты, он) вхож мяне́ (цябе́, яго́) прыма́юць, я ма́ю (ты ма́еш, ён ма́е) до́ступ (до́пуск).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)