сці́снуцца

1. sich zusámmenpressen, sich zusámmendrücken; sich zusámmenziehen*, sich zusámmendrängen; sich zusámmenballen (у ком, у кулак); sich zusámmenschrumpfen (скурчыцца); sich zusámmenkrampfen (пра сэрца);

2. тэх. sich komprimíeren, sich verdíchten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шчыме́ць безас.

1. brénnen* vi; schmérzen vi;

2.:

у мяне́ шчымі́ць сэ́рца es ist mir schwer [beklómmen] ums Herz;

у мяне́ шчымі́ць у грудзя́х ich habe Schmérzen in der Brust

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

kształt

kształ|t, ~u

м. форма;

w ~cie serca — у форме сэрца;

coś na ~t ... — нешта накшталт...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przylgnąć

przylgną|ć

зак.

1. прыклеіцца;

2. прыпасці;

~ł mi do serca — ён запаў мне ў сэрца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

roztajać

roztaja|ć

зак. растаяць, растаць;

śnieg ~ł — снег растаў;

serce w nim ~ło — сэрца яго растаяла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

popęd, ~u

м.

1. цяга; ухіл; схільнасць;

iść za ~em serca — слухацца голасу сэрца;

2. фіз. імпульс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ВАЗНЯСЕ́НСКІ Андрэй Андрэевіч

(н. 12.5.1933, Масква),

рускі паэт. Скончыў Маскоўскі архітэктурны ін-т (1957). Першыя зб-кі вершаў — «Парабала» і «Мазаіка» (абодва 1960). Паэмы «Майстры» (1959), «Ланжумо» (1963), «Оза» (1964), «Аповесць пад ветразямі» (1971), «Авось» (1972), «Андрэй Палісадаў» (1980) вызначаліся асабістым паэт. почыркам, які вылучаўся на фоне тагачаснай уніфікаванай паэзіі. Аўтар зб. вершаў «Антысветы» (1964), «Ахілесава сэрца» (1966), «Цень гуку» (1970), «Погляд» (1972), «Дубовы ліст віяланчэльны» (1975), «Вітражных спраў майстар» (1976, Дзярж. прэмія СССР 1978), «Спакуса» (1978), «Несвядомае» (1981), «О.Аповесць» (1982), «Прарабы духу» (1984). У паэзіі Вазнясенскага значнае месца займаюць урбаністычныя матывы, раскрываецца антыгуманізм сучаснага свету, у якім самымі ранімымі застаюцца сэрца і душа чалавека. Выдаў кнігу ўспамінаў «Мне чатырнаццаць гадоў» (1980). На бел. мову творы Вазнясенскага пераклаў Р.Барадулін (зб. «Небам адзіным», 1980).

Тв.:

Собр. соч. Т. 1—3. М., 1983—84;

Аксиома самоиска. М., 1990.

Літ.:

Михайлов А. Андрей Вознесенский. М., 1970.

С.Ф.Кузьміна.

т. 3, с. 449

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зашчыме́ць сов.

1. разг. заса́днить;

~ме́ў па́лец — заса́днил па́лец;

2. перен. (о щемящем чувстве) защеми́ть;

~ме́ла сэ́рца — защеми́ло се́рдце;

~ме́ла ў грудзя́х — безл. защеми́ло в груди́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́ніць сов. и несов., прям., перен. ра́нить;

яго́ ра́ніла пад Сталінгра́дам — безл. его́ ра́нило под Сталингра́дом;

ця́жкія ўспамі́ны ра́няць яго́ сэ́рца — тяжёлые воспомина́ния ра́нят его́ се́рдце

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нямі́ла,

1. Прысл. да нямілы (у 3 знач.).

2. безас. у знач. вык. Не падабаецца, не да сэрца. Як я цяпер разумею, бацьку няміла было леснікоўства, цягнула праца на зямлі. Лужанін. Было маркотна і няміла У тым пустым, здзічэлым полі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)